Eveline & The Groove Movement – over hip hop en goudkoorts

Af en toe een oude plaat uit de kast pakken is niet bijzonder te noemen. Ik “loop” regelmatig nog eens door mijn platenkast om mijn gasten en ook vaak mezelf te verrassen. Tussen Adderley en Zawinul en tussen Abba en Zappa valt nog een hoop te beleven. Er zijn talloze platen die misschien niet altijd tijdloos zijn gebleken, maar die nog wel de moeite waard zijn om nog eens herbeluisterd te worden. Soms marcheer je door de historie van de jazz, maar vaak slenter je door de kronkels van je eigen smaakontwikkeling.

Tussen Eurythmics en Equinox trof ik Eveline @ The Groove Movement, een erg leuk plaatje uit 1994.
De directe aanleiding voor de aankoop van de plaat kan ik me niet herinneren, maar uit mijn administratie blijkt dat de plaat op 3 december 1994 werd aangeschaft voor veertig gulden. Het was de debuutplaat van de door drumster Eveline Carels en Jeroen van Iterson opgerichte formatie. Het funky orkestje met jazzdance, bebop, hip-hop, rap en electronica samples werd door het fameuze duo van Ben van de Dungen en Jarmo Hoogendijk extra inhoud en kleur gegeven.

EEN GESLAAGD EXPERIMENT
Ben van den Dungen weet nog wel wat verhalen te vertellen. In die tijd woonde zijn toenmalige vriendin om de hoek bij Jeroen van Iterson. Atari computers waren toen trendy en populair. Ze kwamen op het idee om stukken te gaan schrijven met samples en computers op het podium. Van den Dungen hierover: “De band ontstond spontaan. Ik kende Eveline uit de Haagse scene en omdat ik haar toenmalige vriendje saxofoonles gaf, kwamen we elkaar zo wel eens tegen. Zij werkte toen met Candy Dulfer. En Jarmo en ik timmerden aan de weg met ons kwintet en toen kregen we de ambitie om wat anders te doen.”

HIPHOPPERS
Ben van den Dungen kan zich nog veel herinneren van die bijzondere tijd: “Muziek met computers en hiphoppers was nieuw. Toch zeker in Nederland. In de jaren ’80 hadden we voor de VPRO al eens iets gedaan met hiphoppers, maar dat stond toen nog in de kinderschoenen.  Bestaande nummers werden vaak in een nieuw jasje gegoten inclusief nieuwe titel. Ma Sister’s Rag was eigenlijk een oude blues van hun eerste elpee in een remake. Slow Down was ook een bestaand nummer, maar kreeg een mellow Barry White vibe. Er werd veel geëxperimenteerd met overdubs en loops.”

BONJE
Van den Dungen en Hoogendijk waren ongetwijfeld de aanjagers van de band. “Maar we waren ook aan de zuip en soms mega-irritant”, zo vertelt Van den Dungen. Tijdens het Heineken Jazz Festival in Rotterdam liep het helemaal uit de hand.

“We moesten in De Doelen in Rotterdam spelen voor een volle zaal. Het was een nachtconcert, direct na Hans Dulfer en het was ons derde concert die dag. Eerder speelden we (met Brand New Orleans) nog op de Zomerjazzfietstour. We waren gewoon moe na een heel drukke dag en ik kreeg woorden met Jarmo juist voor het concert zou beginnen. Hij liep met de muziek van het podium af naar de kleedkamers. Maar ik had die muziek ook nodig en liep achter hem aan. In de kleedkamer kregen we een handgemeen – een beetje trekken en duwen – en de security kwam er bij. En terwijl de band al was begonnen, ontstond er achter het podium een soortje vechtpartij. Het was complete chaos.”

Van den Dungen heeft een blauwgrijs vermoeden dat ze niet meer op het podium terecht zijn gekomen dat concert. Hij haast zich om te zeggen dat ze meestal serieus met 100% inzet speelden en dat ze in positieve zin ook de gangmakers van het orkest waren.
“…. , maar ja we waren soms ook wel eens lastig.”

GOUDKOORTS
Eveline Carels speelde bij Candy Dulfer die al flink furore had gemaakt. Over deze plaat waren er ook hoge verwachtingen. De muziek was erg origineel en bovendien heel dansbaar.
De verkoop van de single She’s H.O.T. schoot omhoog en het album ging ook als een komeet. Er verscheen een manager ten tonele die financiële belangen ging behartigen en gelijktijdig ontstond er een soort goudkoorts. Er werden contracten voorgelegd, er ontstonden discussies over de rechten, commissies moesten worden afgedragen en langzaam aan werd het samen musiceren niet meer leuk. Het werd een heel gedoe! Met de band werd veel gespeeld, ook in clubs en poppodia. In 1994 stonden ze ook op North Sea Jazz. Er werden gouden bergen beloofd, maar een manager is geen booker en de concerten droogden op. En de band ging uit elkaar.

Eddy Westveer

EVELINE & THE GROOVE MOVEMENT
Eveline Carels – drums
Ben van den Dungen – sax
Harry Emmery – contrabas
Jarmo Hoogendijk – trompet
Jeroen van Iterson – toetsen

GASTMUZIKANTEN
Juraj Stanik – fender rhodes, piano
Brigadier Dog – raps
Wendell A. Morrison jr – zang
Marian Rolle – zang
Denise Jannah – zang
Nils Fischer – percussie
The KAY LC – raps
Michel van Schie – sequencing & programming

OPNAME
februari/maart 1994
Studio Nederland, Amsterdam
Vanski’s, Rotterdam

MIX
Vanski’s, Rotterdam

MASTER
Hay Zeelen
The Masters, Soest

RELEASE
1994

LABEL
Clubtone
406-2

TRACKLIST
1. Hot Cappuccino 4:57
2. It Wasn’t Meant To Be Bob  4:44
3. Hip Hop Jarmo 6:18
4. Slow Down 6:17
5. Ma Sister’s Rag 4:20
6. Milestones 3:29
7. Intermezzo For Sax And Piano (Opus 1) 1:27
8. Arabic 3:50
9. Rain Dance (Sibibusi Dansi) 7:27
10. Very Up 3:54
11. She’s H.O.T. 3:53