Drummer/componist Greg Smith heeft iets te zeggen
interview
interview
EN / NL
De in Montreal geboren en getogen drummer/componist Greg Smith woonde in de jaren 90 in NYC, waar hij de nieuwe alternatieve underground jazzscene omhelsde. Hij speelde er veelvuldig en legde contacten met enkele van zijn favoriete muzikanten, waaronder David Binney, Chris Speed en Reggie Washington. In Europa geniet Smith ook bekendheid van zijn rol in het LAMA trio met trompettiste Susana Santos Silva en bassist Gonçalo Almeida. Met gastrollen voor Chris Speed en Joachim Badenhorst nam hij met LAMA trio vier albums op.
Nu beweegt Smith zich tussen de Europese steden Rotterdam en Berlijn. Het afgelopen coronajaar maakte hij tevens een transatlantisch debuutalbum genaamd Cluster 001 dat op 23 april 2021 wereldwijd wordt gereleased. Het album is een aanrader voor de nieuwsgierige luisteraar die de verbinding van beats, pop-achtige melodieën, elektronica en spannende improvisaties zullen waarderen.
De ervaringen van muziek maken voor hedendaagse dans en theater en expressieve improvisatie zijn in dit album samengekomen. Het album is een aangename verrassing binnen het jazzlandschap. Een reden voor Jazzradar om Greg Smith eens aan de tand te voelen over zijn Cluster 001.
Hoe is de samenstelling van de groep tot stand gekomen en hoe verliep de samenwerking?
Ik wist vanaf het begin dat ik David Binney in mijn project wilde hebben. Ik ken David al heel lang. Hij speelde halverwege de jaren negentig op mijn allereerste jazzproject in Canada. Het was met een band genaamd Life On Mars, en we wonnen de eerste prijs op het Festival de Jazz à Vienne voor ‘Beste nieuwe groep’ en nog een prijs voor ‘Beste compositie’ op het Montreal Jazzfest. Veel van dat succes schrijf ik toe aan zijn inbreng, niet alleen als speler maar ook als conceptmaker. Hij haalt je uit je comfortzone en zet je aan om risico’s te nemen. Als je een persoonlijkheid bent die sterk genoeg is om daar tegen op te gaan, kun je geweldige muziek maken.
In 2018 ben ik naar Berlijn verhuisd. Daar ontmoette ik Vanja Kevresan, een Servische gitarist, en Alex Maksymiw, een Canadese gitarist. We begonnen sessies te doen, en het was echt leuk. Niet mijn muziek, gewoon het soort dingen dat je normaal doet tijdens sessies – standaards, enz. Maar ik voelde dat deze twee jongens geschikt waren voor mijn project. Ze hebben allebei een heel individuele benadering en ze klinken helemaal niet op elkaar. Ik had een gitarist en een toetsenist kunnen kiezen, maar ik vond hun geluid zo leuk dat ik Alex vroeg of hij de rol van ‘toetsenist’ wilde spelen. Hij gebruikt gitaarsynth, dus het was logisch voor mij. Logan Kane zat al in de band van David en het was een natuurlijke stap om hem binnen onze kring te krijgen.
We hebben alle tracks opgenomen in Studio Greve in Berlijn, behalve ‘My Pet Robot’. We hadden geen tijd om dat samen in de studio te doen, dus het werd daarna in lagen opgenomen. Ik begon met mijn drums en speelde bovenop een robotachtig sequentie die ik had gemaakt. Dan de gitaren, en als laatste de bas en sax. David en Logan wonen in Los Angeles. Het was de enige manier om het voor elkaar te krijgen. Maar het bleek een van de sterkste en meest interactief klinkende tracks op het album te zijn. In de laatste fase heb ik wat keyboard-overdubs toegevoegd, en de andere jongens hebben hier en daar ook kleine dingen toegevoegd. En toen stuurde ik al het materiaal naar David. Hij mixte en beheerste het.
My Pet Robot is een lekker stevig openingsnummer. Alle composities met tot de verbeelding sprekende titels zijn van jouw hand. Lagen die nummers al op de plank?
Nee, er werden geen oude liedjes gebruikt op Cluster 001. Ik schreef de muziek in delen van 2018 en 2019. Mijn moeder was kort daarvoor overleden. Eén ding dat ze zei, raakte me hard: ‘Je hebt iets te zeggen, doe het zelf. Er zal altijd tijd zijn om al die andere dingen die je doet te doen ’. Ze bedoelde het goed en ik ben dankbaar dat ze dat zei. Omdat ik achter de schermen had gewerkt in alle projecten waarin ik was geïnvesteerd. Nu was het mijn tijd om mezelf daar als kunstenaar voor te stellen.
Mijn moeder was kort daarvoor overleden. Eén ding dat ze zei, raakte me hard: ‘Je hebt iets te zeggen, doe het zelf. Er zal altijd tijd zijn om al die andere dingen die je doet te doen ’.
NLX is een vooral in Nederland populaire cannabissoort. Lijkt op een inspiratiebron voor de muziek. Het nummer deed me wat denken aan de donkere muziek van het laatste album van David Bowie met o.a. Donny McCaslin en Mark Guiliana. Je zei dat David Binney, die de mix en master deed, jullie aanspoorde om onconventionele keuzes te maken.
Kun je daar voorbeelden van benoemen. En hoe is het nummer NLX tot stand gekomen en wat is de rol van David Binney in de sound?
David had zeker invloed op de opnames. Toen ik besloot om een jazzproject te maken, probeerde ik te schrijven wat ik dacht dat een ‘jazz’-geluid was. David vond het niet leuk. Hij vertelde me dat mijn referenties te duidelijk waren. Dus ik bleef componeren, waarschijnlijk 90% van de totale rotzooi. Maar de 10% waar ik me goed bij voelde, werd Cluster 001. Tijdens de opnamesessie vroeg David ons om jazzstijlen te vergeten. Een paar van de tracks hebben een typische dynamische opbouw tijdens solo-secties, maar de meeste tracks hebben solo-secties met onmiddellijke hoge energie. Het rockt!
In de postproductie, een onconventionele keuze van David was zijn intensieve gebruik van reverbs en delay effecten. Jazzopnamen zijn doorgaans droger. Maar David ging voor het reverb ‘wall of sound’ effect, zoals je hoort in de melodie van N.L.X. waardoor het klinkt als een droom. Het album heeft dus een vreemde combinatie van power, pop en psychedelica.
Leolo is een prijswinnende Frans-Canadese film uit 1992, waarvan het verhaal in de achterbuurten van Montreal speelt.
Een film waar je mee opgegroeid bent?
Ja, ik werd geraakt door Leolo…….en de openingsmelodie van mijn ‘Leolo‘-track doet me daar aan denken. Er was een zekere Quebecoise melancholie in die film, het is niet gemakkelijk in woorden te omschrijven. Ik hield ook van alle scènes van steegjes en zijstraten – het is iets heel Montreal. Ik heb bijna een decennium in dat deel van de stad gewoond. Het zijn trouwens geen sloppenwijken meer. Ook daar heeft gentrificatie zijn intrede gedaan.
Ice 911 start met een mooie intro van bassist Logan Kane. Het Ice 911-project gaat over de opwarming van de aarde en het smelten van de Noordelijke ijskap te vertragen. Veel nummers of in ieder geval de titels spreken maatschappelijk engagement uit. De 45e president van de Verenigde Staten lijkt gelet op de titel “A Stable Genius” ook nog een plaats in de tracklist te hebben gekregen.
Hoe zit dat?
Ja, Logan is een erg melodieuze speler! Ice 911 heeft een ietwat Arctische sfeer. Ik had beslist een beeld van de koude nachthemel en bevroren landschappen – het is iets Canadees … trouwens, het leven in Nederland heeft me veel doen nadenken over plat ijs dat in zee valt. Het grootste deel van Nederland ligt onder zeeniveau. Het zou in de nabije toekomst een enge situatie kunnen worden.
A Stable Genius: die titel komt van een toespraak die voormalig president Trump hield in 2017, waarin hij zichzelf een ‘stabiel genie’ noemde. Ik vond het hilarisch, en het vormde een perfecte songtitel. Het grappige is dat toen dat nummer werd afgespeeld op een radiostation in Princeton University, de luisteraars een chat begonnen op de website van het radiostation en een foto van Trump plaatsten, haha! Dus sommige mensen hebben het begrepen.
Ik begreep dat je nieuwe muziek op wat Amerikaanse radiostations al volop gedraaid is.
Wat zijn de reacties tot nu toe?
Ik ben op verschillende stations in Amerika, Engeland, Benelux en Canada gespeeld. Misschien anderen, maar ik heb tot nu toe alleen afspeellijsten van deze 4 gebieden. Sommige radioprogrammeurs hebben persoonlijk contact met me opgenomen om me te vertellen dat Cluster 001 een van hun favoriete albums dit jaar is. Ruth Fisher van JazzFm London zei dat het ‘eclectisch’ was. Pascal Dorban van Radio Luxembourg zei dat ik met dit album ‘mijn stem had gevonden’. Jerry Gordon van Princeton University, en oprichter van het beroemde jazzlabel Evidence Records, zei: ‘De jazz van Smith heeft mijn luisteraars diep geraakt’. Joe Dimino heeft een jazzshow in Kansas City en hij interviewt me 30 minuten online. Deze week word ik gespeeld op soulandjazz.com, gehost door Bradley M. Stone in Californië.
Ik hoop natuurlijk dat dit zo doorgaat. Ik heb alle hulp nodig die ik kan krijgen om dit project van de grond te krijgen, en er zijn zoveel artiesten die strijden om aandacht op de jazzmarkt.
Vanaf 23 april 2021 is het album te verkrijgen. Ik wil je op voorhand graag feliciteren met het debuutalbum. Het is een spannende plaat geworden met een divers en kleurrijk geluid. We hopen dat dan ook het einde van de corona-lockdown een beetje in beeld komt. Een album presenteren tijdens een concert is natuurlijk het mooiste wat je zou willen. Uiteraard zou het fijn zijn jullie live te kunnen zien en horen.
Zijn er plannen om met dit gezelschap te touren in Europa?
Dankjewel voor de mooie woorden, Eddy. Dat waardeer ik erg! Ja zeker, Ik heb al contact met internationale agenten. Plannen zijn momenteel moeilijk te maken vanwege de pandemie. Maar ik hoop er het beste van. Misschien volgend najaar, zeker in 2022. Ik geef niet op, ik heb veel tijd en energie om in dit project te investeren. Het doel is om te slagen en een vaste waarde te worden op de Europese scène. En misschien volgt de rest van de wereld ..!
GREG SMITH GS
Greg Smith – drums, toetsen, laptop
David Binney – altsax
Vanja Kevresan – gitaar
Alex Maksymiw – gitaar, synth gitaar
Logan Kane – basgitaar
ARTWORK
Nina Petkovic
FOTO
David Beecroft
TRACKLIST
1 My Pet Robot 6:47
2 N.L.X. 5:54
3 Leolo 5:36
4 Ice 911 7:46
5 A Stable Genius 4:17
6 The Closing 4:16
7 Angels & Insects 3:06
LABEL
BJURecords
