Auteur van het boek Jazz in Rotterdam, Hans Zirkzee interviewde en schreef over talloze jazzmuzikanten die een band met Rotterdam hebben of hadden. Musici die veel reizen en mensen ontmoeten hebben vaak mooie en interessante verhalen te vertellen. 
Deze biografie werd deels gepubliceerd in Jazz in Rotterdam en werd aangevuld met later beschikbaar gekomen informatie.

FOTO
Trio Dick Vink (piano), Valentein Bloemendaal (contrabas) en Machiel van Nieuwland (slagwerk).
Hotel Atlanta 1963

Dick Vink (Rotterdam, 15 maart 1943).

‘Van thuis uit ben ik niet gestimuleerd voor de jazz. Mijn vader had een notarispraktijk en in die kringen was het niet gebruikelijk om naar jazzmuziek te luisteren. Een poging om mijn interesse te wekken voor klassieke muziek mislukte volledig na enkele privélessen. De pianoleraar zat tevergeefs op mij te wachten, terwijl ik het ouderlijk huis ontvluchtte om te gaan slootjespringen in de polder. Het was dus snel afgelopen. Wel pingelde ik af en toe wat met liedjes die ik op school had geleerd. Later heeft mijn vader op een veiling een accordeon voor me gekocht, die jarenlang ongebruikt op zolder lag, totdat ik de schoonheid van het Franse chanson ontdekte. Toen ben ik met veel plezier allerlei deuntjes gaan spelen. Maar de grote klik kwam bij het kwintet van Ger van Leeuwen met saxofonist Toon van Vliet, die ik op de radio hoorde. De jazzscene in die tijd bestond uit muzikanten die het moesten hebben van grammofoonplaten, de radio en het naspelen van medemuzikanten. Voor zover ik weet, bestond er nog geen bladmuziek in het jazzgenre. Ik vond het raadselachtig hoe zij zich de kunst meester maakten en ik probeerde zelf maar wat te prutsen. Er ontstond een groep van amateurbandjes, waarvan ik ook deel van was. Er waren twee verschillende circuits. De feestjes waar wij speelden waren minder of niet geschikt voor professionals en andersom. De professionals waren de wegbereiders voor de ontwikkeling van de Nederlandse jazzcultuur.

CONSERVATORIA
Een gestructureerde jazzopleiding is pas veel later opgericht door pionier Frans Elsen. Het nam een grote vlucht met te veel conservatoria, waar ieder jaar een batterij jazzmuzikanten afstudeert, die er vaak geen living uit kunnen halen.

Ik heb veel gespeeld met gelijk gestemde muziekvrienden.
Denk aan B14 en Areopagus, waar pianist Frans Wieringa furore maakte. De Dordtse Jazz Sociëteit met Henk van Buul. De Scotch Club in Den Haag met de getalenteerde pianist Hans van Jaarsveld, die op jonge leeftijd aan drank ten onder ging. Ik speelde op allerlei privéfeestjes, zoals bij de manege Kralingen, roei- en zeilvereniging De Maas en de Rotterdamse Zeilvereniging met saxofonist Leo Meijer, die tegenwoordig furore maakt met de Big Band van Frits Baaijens.

KONINKLIJK
Verder op twijfelachtige partijen van de morele herbewapening en een keer op een deftig feest van de secretaris van Prins Bernhard in een aanpalend pand van paleis Soestdijk, waar ook de dochters van Prins Bernhard en Koningin Juliana aanwezig waren.

Dick Vink

Prinses Christina heeft toen ook nog een moppie gespeeld, maar dat was niet bepaald oorstrelend en toen zijn we buiten maar een sigaretje gaan roken. Onvergetelijk was een optreden voor de Koningin-moeder van het Koninkrijk Bhutan, die in Nederland vertoefde voor een privébezoek.

MODERNERE JAZZ
Ik ben wel eens bij Peter Snoei geweest. Niet alleen hij, maar ook Jan Rath was een kanjer waar je tegenop keek. Ik bewonderde al die gasten. Ik kwam ook thuis bij Rob Buskop. Hij speelde met de begaafde muzikant Hans van Weel. Ik vond het fantastisch wat zij deden. Ik kwam thuis bij de pianist Gijs Went, een echte swinger. De drie laatstgenoemden waren allemaal wat ouder dan ik. Toen ze gingen studeren, ben ik ze uit het oog verloren. Alleen van Hans van Weel weet ik, dat hij lang is blijven spelen als een verdienstelijk vibrafonist. Daarnaast speelde hij goed contrabas en piano. Ook kwam ik wel eens in een etablissement aan de Honingerdijk bij gitarist Hans van Leeuwen. Die kon er echt wat van! Mijn passie was dus modernere jazz. In die jaren viel er veel te beleven met de Dixieland en de Oude Stijl, een levendig circuit. Gezellige muziek, maar na een half uur had ik het wel gehoord. Nadat ik ben gaan werken en een gezin had gesticht, maakte ik nog nauwelijks muziek. Tot een oude muziekvriend mij belde en vroeg of ik nog wel eens speelde. Toen heb ik de draad weer opgepakt, maar veel grondiger.

Dick Vink met zijn trio in Hotel Atlanta (1963)

DROOM UITGEKOMEN
Geïnspireerd door de harmonielessen bij de blinde, virtuoze pianist en docent Bert van den Brink, ben ik gestructureerd gaan studeren en maakte ik veel gebruik van het Realbook en materiaal van muziekdocenten. Ook stak ik veel op van workshops in het buitenland, die ik combineerde met mijn vakanties. De laatste tijd investeer ik veel in de Millers Tribute, een band die de muziek van de Millers uit de jaren vijftig en zestig weer tot leven brengt. Verder ben ik zangcoach, dirigent en begeleider van het dameskoor ‘De Yezzies’ uit Rotterdam. Ook speel ik nog regelmatig in jazzcafés en geef ik incidenteel les. Al met al ontwikkelde een uit de hand gelopen hobby zich tot een gepassioneerde liefhebberij. Het spelen van jazzmuziek, het contact met medemusici en de interactie met het publiek beschouw ik als de piek op de kwaliteit van mijn leven. Een droom is uitgekomen.’

BRONNEN
Correspondentie november 2014
Jazz in Rotterdam, de geschiedenis van een grotestadscultuur

Hans Zirkzee

Hans Zirkzee
‘mister’ jazz in Rotterdam,
muziekdocent,
saxofonist,
concertorganisator,
schrijver, jazz-historicus,
auteur van Jazz in Rotterdam
(de geschiedenis van een grotestadscultuur),
winnaar Dutilh-Prijs 2016

OVER R†JAM
Stichting Rotterdam Jazz Artists Memorial