Fresu en Frerichs feest van harmonie en herkenning
Fresu en Frerichs voor een korte tour in Nederland
Paolo Fresu en Rembrandt Frerichs Trio
Contrabassist Tony Overwater met Fresu
De Italiaanse trompettist Paolo Fresu staat al zeker 25 jaar aan de top van de Europese jazz. Achter zijn naam staat een uitgebreide biografie als bandleider van zijn Devil (of Angel) Quartet of zijn eerdere Fresu 5et. Maar er zijn ook veel platen gemaakt in samenwerking met tal van andere muzikanten. We spreken over honderden!
Afgelopen zomer zagen we hem nog op het festival Jazz Dinant samen met de trompettisten Flavio Boltro, Stéphane Belmondo en Jean-Paul Estiévenart. Een paar jaar daarvoor in Brussel in duo met bassist Lars Danielsson. In 2008 waren we – alweer in België – bij een indrukwekkend optreden van het trio Mare Nostrum met accordeonist Richard Galliano en pianist Jan Lundgren waarmee hij voor ACT een drietal zeer populaire albums opnam. Fresu beweegt zich veel tussen Bologna, Parijs en Sardinië. Op het eiland Sardinië is/was hij verbonden aan het Nuoro Jazz Festival en Summer Workshops en de Berchidda Festival Time In Jazz. Ofschoon hij een Nederlands instrument bespeelt, speelt hij helaas niet zo vaak in ons land. Hij speelde tot nu toe slechts twee keer op het North Sea Jazz Festival; voor het laatst in 2009 met Uri Caine.
Paolo Fresu op trompet
OP HERHALING
Nu speelt hij met het Rembrandt Frerichs Trio in Nederland. Dat deed hij vier jaar terug ook.
Er stond een korte tour gepland met vijf concerten op achtereenvolgende dagen. De twee gewiekste dominante heren zorgden in Tilburg in ieder geval voor een smaakvol programma met een uitgelezen repertoire. Het trio van Frerichs had voor hun eerste concert slechts vijftien minuten gerepeteerd, meldde Frerichs vooraf. En al hadden ze een uur gehad dan was dat ook al mooi geweest.
Openen met Jobim’s Retrato em Branco e preto
JOBIM
Voor Jobim’s Retrato em Branco e preto, waarmee werd geopend hanteerde Fresu zijn flugelhorn. De voorkeur voor dat instrument bleef de hele avond. Soms pakte hij de trompet, maar dan meestal nog con sordino waardoor het gedempte geluid wat intiemer klinkt. De 62-jarige lyrische trompettist wordt wel vergeleken met Miles Davis uit de jaren ’50. Stijlvol beweegt de Italiaan over het podium zijn instrument dramatisch hanterend als een kunstobject wijzend naar de richting die het beste past. Soms het geluid open wijzend naar de hemel en dan weer klein en gesloten waarbij zijn speeltuig bijna de grond kust. En evenals Davis schroomt hij niet zich af en toe met de rug naar het publiek te keren. Alles voor de kunst! Het is een groot genoegen hem te zien en te horen musiceren.
Rembrandt Frerichs
ODE
Bij geen enkel jazzconcert ontbreekt tegenwoordig een ode aan de legendarische Wayne Shorter. Met Fingerprints/Footprints werden de twee Amerikaanse jazzhelden Chick Corea en Wayne Shorter herdacht. Met Fresu’s Metamorfosi begint Fresu op de trompet maar wisselt al snel naar de bugel. Prachtige volle, heldere klanken kleuren het gevoelige nummer in het Tilburgse Paradox. Je moet wel van gewapend beton zijn als deze muziek je niet in je ziel raakt. Met Geremeas (ook van Fresu) werd uit een ander vaatje getapt. Met een rockende swing werd het energieniveau verhoogd.
Fresu en Planjer
JUBELSTEMMING
In de set na de pauze waren de muzikanten nog beter op elkaar ingespeeld. Zoals dat wel vaker gaat ging het niveau van samenspel naar het hoogste niveau. Rembrandt Frerichs liet met zijn geraffineerde pianospel ook horen de teugels zonder gêne naar zich toe te kunnen trekken. Met het publiek in jubelstemming liet Frerichs zelfs letterlijk het hallelujah in zijn toetsen doorklinken. Fresu’s instrument juichde fijnzinnig mee vanuit de pianosnaren. Dat dit sacrale spel ook kon overgaan in een stevige swingpartij bleek al snel. Drummer Planjer ondersteunde Fresu met een uit de kluiten gewassen slagwerk uitgroeiend tot solo. Daarna nam Overwater de leidraad over en maakte met zijn solo een smaakvolle voorzet voor Fresu. Met het door Frank Sinatra in 1945 voor het eerst gereleasete en later door Chet Baker iconisch gecoverde I Fall In Love Too Easily toonde de Italiaanse trompettist zich de romanticus pur sang.
Fresu en het Rembrandt Frerichs Trio spelen twee lange en boeiende sets
BYE BYE
Aan alle goede dingen komt een eind. Ook aan dit feest van harmonie en herkenning. Met het opgewekte up-tempo Jetrium werd de tweede set afgesloten. En met een fijne uitgesponnen bewerking van Bye Bye Blackbird werd als bijna verplichte toegift vervolg gegeven aan het applaus van het enthousiaste publiek in Paradox.
REMBRANDT FRERICHS TRIO & PAOLO FRESU
Paolo Fresu – trompet, flugelhorn
Rembrandt Frerichs – piano
Tony Overwater – contrabas
Vinsent Planjer – drums
Paradox Tilburg (NL)
5 mei 2023
Tekst en fotografie: Ella & Eddy Westveer
