Gretig David Murray Quartet in Paradox

Marta Sánchez
David Murray en Luke Stewart
Russell Carter

Saxofoonlegende David Murray komt niet iedere dag in Nederland. En ook niet ieder jaar. In Paradox was het al 10 jaar geleden dat hij er was. Waarom het zo lang duurde? We kunnen ernaar gissen. Wat telt is dat we blij zijn dat-ie er weer was.
Hij maakte met zijn jeugdige kwartet (zelf is hij 69) dit jaar het mooie album Francesca. Murray geniet ervan om deze gretige honden aan het publiek te introduceren. Vorige maand werd de in Brooklyn woonachtige Madrileense Marta Sánchez in het Bimhuis nog voorgesteld als vast lid van het Tineke Postma Quartet en nu zien we haar bij David Murray.

Een energieke David Murray op het podium van Paradox

ENERGIEK
De saxofonist maakte een frisse en energieke indruk toen hij het podium opkwam en hij liet er geen gras over groeien. Hij stak direct vurig van wal op de tenorsaxofoon met zijn zo kenmerkende stijl van improvisatie. In het tot twintig minuten lang uitgesponnen Ninno van zijn laatste album was voldoende ruimte voor alle bandleden om zich uitgebreid presenteren; het dynamische drietal met het gepassioneerde pianospel van Marta Sánchez, een stevige drumsolo van Russell Carter, die werd opgevolgd door een feature voor bassist Luke Stewart. Onderwijl kon Murray weer een beetje op adem komen, om het tweede nummer, genaamd Necktar van zijn album Seriana Promethea, weer met volle bevlogenheid te kunnen starten.

Het gretige David Murray Quartet

BIRDS
Alle registers worden opengetrokken inclusief een fraai staaltje circular breathing. We hadden eigenlijk veel werk verwacht van het laatste album. Maar Murray is productief en wellicht nodigt zijn nieuwe kwartet uit om meer te componeren. We werden verrast door veel nieuw werk van zijn komende album waarbij hij gegrepen is door liedjes over vogels: “Oiseaux de Paradis including Charlie Parker”. Song of the World is zo’n vogelliedje; en een wereldpremière in Paradox Het is een liefdevolle ballad die op een nieuw album gaat uitkomen; vermoedelijk ergens in 2025.

Amiri Baraka’s Black Ivory

COME AND GO
De Amerikaanse verkiezingen en vooral de uitslag daarvan zijn actueler dan ooit. Veel behoefte om er over te praten was er niet, maar Murray schreef wel een liedje, dat hij nu opdroeg aan het verkiezingstheater van het land: Come and Go!
We hebben er maar een uitroepteken achter gezet. Het is een lang, krachtig en uptempo stuk. Alleen de titel klonk als politiek statement. Met het laatste nummer, een ode aan Amiri Baraka’s gedicht Black Ivory was er geen twijfel over aan welke zijde van het politiek spectrum hij zich bevond.

Spannend David Murray Quartet

FUNKY
Twee lange sets werden in Tilburg gespeeld. Van enige vermoeidheid op het voorlaatste concert van deze tour was weinig merkbaar. Na de pauze nam Murray de basklarinet ter hand in het funky swingende Seriana Promethea. Een gevarieerde en attractieve set volgde. Let’s Cool One van Thelonious Monk, Birds Paradise en Oiseaux de Paradis. En met het slot Am Gone Get Some van het album Francesca schrijven we een meesterlijke concert van dit fenomenale kwartet met vijf sterren bij in ons jazzgeheugen.

David Murray met Seriana Prometha

EUROPESE REPRISE
In januari vliegt het kwartet weer voor vier dagen de plas over om in respectievelijk Brussel, Amsterdam (Bimhuis 10 januari), Dortmund en Keulen te spelen.

DAVID MURRAY QUARTET
David Murray – tenorsaxofoon, basklarinet
Marta Sánchez – piano
Luke Stewart – contrabas
Russell Carter – drums

Paradox Tilburg (NL)
8 november 2024
Tekst en fotografie: Ella & Eddy Westveer