Run boy, run

Het Noorse trio GURLS wordt geleid door de 32-jarige contrabassiste Ellen Andrea Wang. De Britse krant The Guardian noemde Wang ooit een van ’s werelds beste jonge vrouwelijke jazzmuzikanten. Voor haar is jazz vrijheid. Hoewel ze verschillende muziekstijlen, afkomstig uit de pop, rock, funk en soul aaneensmeedt is ze vooral verknocht aan de jazz.

“Door de jazz leerde ik hoe ik de muziek moest benaderen. Voor mij gaat jazz over vrijheid, over open zijn en zoeken.”

In de band GURLS speelt ze samen met Hanna Paulsberg (saxofoon) en Rohey Taalah (zang). In 2017 besloten ze tot een gezamenlijk project. Vorig jaar februari brachten ze het album Run boy, run uit.
In negen aan de liefde en de jongens gewijde composities schetsen de talentrijke vrouwen een tijdsbeeld waarin de gemiddelde millennial zich waarschijnlijk prima herkent.

GURLS zetten een album neer dat duidelijk geïnspireerd is door de popmuziek, maar de instrumentatie brengt ons onmiskenbaar terug naar de jazz. Het trio brengt ongecompliceerde muziek waar het plezier van afspat, of zoals Wang het zelf zegt: “We hebben altijd een twinkeling in de ogen, ik denk dat het besmettelijk is.”

Met een catchy nummer als Dis Boy lukt het het trio met weinig middelen veel te bereiken. Het is het rauwe gesproken woord van Taalah en de melodische zang van Wang in combinatie met Paulsbergs lyrische saxofoon en de door de drie leden verzorgde percussie.

Het daaropvolgende Latin nummer Syngedame is in het Noors gezongen, maar daarmee niet minder pakkend. Mierzoete close harmony en gesproken woord wisselen elkaar af op het ritme van de bas, de percussie en de staccato uitgestoten saxofoonklanken.

Het is wel prettig dat het album slechts 37 minuten duurt. Het beperkte instrumentarium en eenzijdige thema maakt dat we het als luisteraar na negen nummers wel weten. Hoe dat op het podium over komt, kunt u binnenkort (3 april) meemaken in het Bimhuis.