Projazz en prodroom

Overal kom je ze tegen: Mike Bindraban en Jurjen Mooiweer. Het zijn goede vrienden vanaf de middelbare school. Ze speelden voetbal, deden veel potjes schaken en luisterden samen naar muziek. En tegenwoordig zijn ze compagnons in de muziekbusiness. Elk met vijfhonderd euro eigen geld startten ze in 2010 The Good Music Company; een impresariaat met toeters en bellen goed voor 300 tot 400 concerten per jaar.

We vragen ze welke weg heeft geleid naar dat gezamenlijke ondernemerschap en hoe de beide heren elkaar hebben leren kennen. Mike Bindraban vertelt en Jurjen Mooiweer vult aan. En soms is dat ook omgekeerd. Zo gaat dat vermoedelijk ook met hun samenwerking bij The Good Music Company.

HOE HET BEGON
Het gesprek loopt eigenlijk redelijk vanzelf zonder veel vragen te stellen. Vooraf hadden we een paar onderwerpen en steekwoorden benoemd waar JAZZRADAR meer over wilde weten.
M: “Het begint eigenlijk in Brielle. Vanaf 2 Atheneum zaten we in Brielle bij elkaar in de klas. Jurjen woonde in Oostvoorne en ik in Brielle, en we kwamen bij elkaar thuis. Beetje voetballen samen, schaken, maar vooral muziek maken en luisteren. Daar is de vriendschap begonnen en toen studeren in Rotterdam.”
Mike Bindraban studeerde rechten en Jurjen Mooiweer bedrijfskunde en bestuurskunde.
J: “Ik studeerde af in bestuurskunde.”
M: “We hebben gewoon een hele lange vriendschap. We kennen elkaar meer dan 25 jaar.”
J: “Ik had mijn festival hier in Rotterdam met mijn studentenhuis; Het Waterloostraatfestival en het werd uiteindelijk het Slag bij Waterloo-festival genoemd. En dat is ook mijn ingang bij de muziek, althans de organisatie daarvan. En het leuk vinden om met muziek bezig te zijn. En Mike maakt de daarbij veel radio, draaide plaatjes en heeft daar met de The Mirror Conspiracy gestaan en onze activiteiten vermengden zich en we hielden elkaar in het oog voordat we wisten dat we dit gingen doen.
M: “Al was het maar om leuke muziek met elkaar te delen. Ken je dit of heb je dat wel eens gehoord? In 2010 was ik al begonnen met boeken. Ik had wat lokale groepen, die ik dan in Nederland een beetje probeerde te boeken, waaronder mijn eigen groep maar ook The New Earth Group en singer songwritergroep The Bullfight, en toen werd Erik Truffaz mijn eerste internationale kwartet. Dat ik Erik Truffaz mocht boeken was eigenlijk een droom.
En toen heb ik Jur gevraagd zullen we dit eens samen gaan doen.”
J: “Het was ook het hoogtepunt van de crisis en in mijn vakgebied waren geen vacatures voor een startersfunctie. Dus ik had ook niets te verliezen.”
M: “Ik had er net drie jaar advocatuur op de Nederlandse Antillen op zitten en ik was les aan het geven bij en de Juridische Hogeschool en ondertussen met muziek bezig en graag willen ondernemen vooral.”
J: “En jij vroeg me toen en ik had daar nog nooit zo ver nagedacht. Er zat wel altijd iets in me van het is wel heel tof om iets met muziek te doen. Maar als je geen muzikant kan zijn wat kan je dan doen in de muziek. Toen kwam dit op mijn pad.”
M: “We wisten toen geen zak van de muziek industrie of de jazz. Op weg word je toch geholpen en ervaarden wij sympathie. Altijd wel mensen die ons hebben ondersteund zoals Bartho van Straaten van Paradox, Kees Heus van Paradiso, de oud-manager van Erik Truffaz Laurent Klunge, Frank Bolder van LantarenVenster,. Huub van Riel van het Bimhuis heeft ook altijd in ons geloofd. En dan begint het allemaal en dan heb je de naam Good Music Company; dat bekte wel lekker.”

GOOD MUSIC
En wat is dan “good music”?
M: “Wat we zijn is een impresariaat 2.0, een agency. En we zijn een internationale agency want we houden ook kantoren hier in Rotterdam en in Berlijn. We hebben een team van tussen de vier en zes mensen afhankelijk van hoe het druk het is. We doen gemiddeld tussen 300 en 400 shows in 30 verschillende landen. En met ‘doen’ bedoel ik het boeken, het programmeren danwel het zelf promoten van concerten. In 2014 deden we hoofdzakelijk zaken in Nederland en België en nu doen we het regelmatig wereldwijd. We hebben een vast roster van ongeveer 30 artiesten die wij vertegenwoordigen en samen met een non-exclusief roster in totaal ongeveer 40 artiesten.”
J: “En exclusiviteit is heel territoriaal in de boekingswereld. Soms is dat exclusief voor Nederland en Duitsland bijvoorbeeld, of heel Europa of Scandinavië. En soms moet je ook in de slag met andere agenten die al wat aan het proberen zijn. De nette manier is natuurlijk om vooraf met de artiest te overleggen voordat je de markt op gaat.”
M: “Maar naast boeken doen we ook management. Ik ben zelf manager van Shai Maestro. We zitten in het managementteam bij Makaya McCraven, we zijn artistieke leiding van het Mondriaan Jazz Festival. Het festival is een idee van het PAARD en die heeft ons gevraagd het artistiek vorm te geven.
J: Een belangrijk deel van ons werk is ook dat we als agenten het verlengstuk zijn van de muzikant voor het zakelijke gedeelte van het werk. Ik zie het als onze missie dat artiesten zoveel mogelijk tijd kunnen besteden aan muziek maken en creatief bezig zijn en wij zo goed mogelijk hun belangen behartigen. Dat is een van onze grootste meerwaardes in deze industrie. 

MUZIEKWERELD
En die belangen bijten dan niet?
M: “De muziekwereld waar wij ons in begeven is niet heel groot. Het is een soort van familie lijkt het. Je komt elkaar overal op congressen, festivals en meer. Veel mensen die we in de industrie tegenkomen, werken er met passie voor de kunsten, voor de muziek, de “jazz”. Het zijn liefhebbers. Ik denk dat je tegenwoordig in de muziek niet anders kan dan meerdere petten op hebben, wat dat dan ook betekent. Dan moet je vanzelf een bepaalde mate van artistieke integriteit behouden. Je moet duidelijk verschillende rollen van elkaar zakelijk kunnen onderscheiden. Dat geldt ook voor het artistieke. Ik vind dat we daar prima mee omgaan. Met passie en wat flair – daar komen we immers ‘vandaan’: we houden van muziek!

Waar wij ons denk ik onderscheiden is dat wij in een bepaald segment van de “jazz” of hoe je het ook wilt noemen, heel duidelijk en met een duidelijke visie en gezonde dosis ondernemerschap en passie, aan carrières kunnen bouwen van artiesten en muziek die we mooi vinden, kunnen presenteren. En dat doe je nooit alleen. Dat doe je altijd met partners en collega’s. Soms hebben we in dat pad een boeking op North Sea nodig, of boeking in Berlijn of Parijs, dan komt het PAARD met het voorstel om een jazz festival in Den Haag te beginnen, of promoten wij onze eigen concerten in samenwerking met het London Jazz Festival. Soms werken we qua programma samen met Winter Jazz Fest in New York, werken we samen aan mooie opnames en concerten met het Metropole Orkest, of worden gevraagd om een educatie lijn op te zetten voor Music Norway, dan coachen we weer jonge jazz artiesten in de Young VIP of coachen we studenten van Codarts, noem maar op.

Uiteindelijk werk je altijd samen met passie en geloof, in een netwerk van promotoren, agenten, programmeurs, tourmanagers en PR-agenten. Aan de artiesten kant werk je met managers, publishers, platenlabels, persagenten, journalisten. We bijten onze tanden graag in allerlei projecten vast, waar ons hart in zit. Qua namen denk ik aan Snarky Puppy, Re:Freshed Orchestra, Makaya McCraven, Avishai Cohen, Mark Guiliana, Snarky Puppy, Cory Henry, GoGo Penguin waar we allemaal bij de geboorte betrokken zijn geweest en de doorbraak. Vanaf de eerste concerten in Nederland, Duitsland of Europa en de eerste strategische lijnen uitzetten. Dat is eigenlijk het beste wat we doen om onze artistieke visie een platform te geven. Shai Maestro is onze eerste eigen management-cliënt. En dat heeft voor ons ook allerlei deuren geopend.

Ik heb twee dagen in de studio met Manfred Eicher gezeten en dat had ik vroeger ook nooit durven dromen. Je leert daar zo veel van, zo bijzonder. Ik kwam echt als een blij kind terug naar kantoor. Als 18-jarige zit je ECM-platen te luisteren en nu zit je in de studio met de grote baas en oprichter van dat label! En je ziet hoe die man werkt, je ziet hoe boos hij wordt, hoe hij luistert en muziek inschat, wat voor keuzes hij maakt en waarom. Dat is fantastisch! Maar je bent ook bezig met contracten met ECM, Blue Note, kleinere labels als International Anthem, je doet juridische onderhandelingen, stelt marketingplannen en release plannen op, betrekt partners daarbij, onderhandelt over publishing-contracten, over muziekrechten, bent betrokken met partijen als Sony, Warner, bezig met TV-rechten, komt in contact Walt Disney, noem maar op.

INJAZZ
En hoe zit het met verwevenheden of belangenvermenging op Injazz dan?
M: “Ik zit sinds twee edities in de selectie-commissie voor Injazz en dat is prachtig werk. Zoveel moois in ontwikkeling in Nederland op het gebied van jazz.
J: “We worden gevraagd voor een jury op basis van onze expertise en ervaring. Dat gaat per geval en straks vragen ze weer iemand anders voor de jury. Dat is toch prima! Dat is wel de vrijheid die we vanaf het begin wilden hebben. We willen in de muziek werken en we zijn wel toegespitst op de jazz, maar we hangen daar niet aan vast. We houden gewoon van heel veel soorten muziek. En je ziet Makaya (McCraven) zit heel erg van de beats naar de jazz toe en Mark (Guiliana) heeft zijn jazzkwartet, maar ook zijn Beat Music. Daar zitten best wel wat cross-overs in.”
M: Belangrijk is ook dat binnen publieken zich steeds meer gaan vermengen. Publieksgroepen worden steeds eclectischer. Die jonge mensen gaan daar ook veel vrijer mee om. En dan is het ineens geen jazz of ouwelullenmuziek, maar het is Flying Lotus of Thundercat of Snarky Puppy. Of dat ook jazz is?  Wat interesseert mij dat nou! Het is gewoon goede muziek. Good music!

Er is zoveel muziek dat jonge mensen raakt of inspireert. Dat is gewoon een reflectie van hoe het nu is. Als je kijkt naar hoe de samenleving er uit ziet: het is allemaal divers, het is vermengd met elkaar. Mensen denken niet zo zeer in hokjes. Vooral jonge mensen niet. Ze kijken makkelijk over grenzen heen. Het is een global community-gebeuren. Zo hoor je dat in de muziek ook. Zo hoor je bij Flying Lotus een bebop-sample gemixt met hele diepe intelligente electronica en dan hoor je ineens weer iets van Herbie Hancock. Er wordt gerapt er is hiphop en dan wordt er weer gezongen en dat lijkt het weer een soort van singer-songwriter-ding. Dit weekend hebben we Tank and The Bangas gezien. We zaten allebei zo van wat is dit? Maar die ‘weirdness’ vonden we eigenlijk best lekker, omdat het zo een eclectische mix is van diepe postrock naar hele lieflijke hiphop met een barbiestemmetje, diepe en betekenisvolle poezie, theater en met een improviserende saxofoon!

FESTIVAL JAZZ INTERNATIONAL
Tot slot nog een vraag. Wat doe je bij Jazz International in Rotterdam?
M: “Door Sophie Blussé van Jazz International ben ik gevraagd om als hoofdprogrammeur in beginsel deze editie van het festival vorm te geven. Het thema is de viering van honderd jaar jazz in Rotterdam. Dat is een klus voor mij als persoon en Good Music heeft daar niets mee te maken. Ik heb gekeken naar wat voor jazz de laatste dertig jaar voor mij Rotterdam heeft vormgegeven. En wat is de kleur van jazz in al zijn mooie vormen en maten. Wat is dat nou? Dat is heel veel urban, dat is hiphop, dat is multi-cultureel, dat is divers. Dat is een beetje de smaak van Rotterdam voor mij. En dat is niet zo als het eerst door Jazz International werd gepresenteerd: het was heel wit en had weinig aansluiting met de stad. Voor mij als Rotterdammer met een niet-Nederlandse achtergrond voelde de aansluiting zoeken met de stad als een missie. We gaan bijvoorbeeld weer iets met Crime Jazz doen. Dat is een mix van ‘spoken word’, hiphop, beeldende kunst en geïmproviseerde muziek. Dat waren destijds legendarische avonden die o.a in Rotown, maar ook op andere plekken in de stad maandelijks werden georganiseerd. Philip Powel was daarvan een prominente pleitbezorger en organisator. Hij kreeg vorig jaar als eerste gekleurde Rotterdammer de Laurenspenning voor zijn verdienste op het gebied van hiphop en jazz. Voor mij als kind van Surinaamse ouders, een belangrijk moment.
Een andere scene dichtbij mij was die van Hanyo van Oosterom; de avantgardisten van Numoon. Ergens is dat ook een creatief honk geweest waar heel veel electronische muziek, avant-gardisme, folk en instant-composing samenkwamen. Hanyo krijgt met zijn Numoonlab een mooie plek in Kantine Walhalla. Een belangrijke figuur in de Rotterdamse scene. Denk aan Worldport Jazz, Dizzy en Grounds. Codarts ook zo’n speerpunt in de Rotterdamse jazz scene: ook; daar gaan we wat mee doen. Een programmering waarbij de vrijdag heel erg jazz jazz zal zijn; de jazzkleur van vroeger, met internationale namen. Geen grote headliners, maar vooral muzikale diepgang, iets wat Frank van Berkel ook inzette. Denk aan de nieuwe grote saxofonisten Greg Ward, Melissa Aldana. En op de zaterdag (want het is teruggebracht van drie naar twee dagen) gaan we wat op De Kaap doen. Met Crime Jazz en de avantgardisten in Kantine Walhalla en in LantarenVenster is het een hele eclectische mix van urban, hiphop. Ook hopen we de Kaapverdische gemeenschap te betrekken, het NRJO gaat wat doen met Jason Lindner doen. We hebben het Delvon Lamarr Organ Trio die wat met Benjamin Herman gaat doen. Arp Frique komt met zijn Kaap Verdische invloeden. Dat is al met al een heel Rotterdams verhaal. Jules Deelder gaat wat doen, Hans Zirkzee.

Genoeg reden om te komen lijkt me!

Het 3^e Mondriaan Festival vindt plaats in Den Haag op 12 oktober 2019
Het Jazz International Festival vindt plaats in Rotterdam op 25 en 26 oktober 2019.

Tekst en fotografie: Ella en Eddy Westveer