Avondje nostalgie met legendarische Soft Machine in Paradox

De mensen die zich Soft Machine herinneren uit de periode waaraan zij hun cultstatus ontleenden zijn inmiddels de leeftijd van zestig jaar fors gepasseerd. Voor de meeste bezoekers van deze op voorhand legendarische avond is dat ook zo. Om een zitplaats in het Tilburgse Paradox te kunnen bemachtigen moesten zij zich al vroeg melden. Het aangekondigde concert was al weken uitverkocht en stoelen waren slechts mondjesmaat opgesteld.
Dat is een klein verschil met de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Toen stonden er vaak in het geheel geen stoelen en kon je op de vloer gaan zitten. Nu was het voor velen een staand concert.

PODIUM
Op het podium waren er ondanks de al wat hogere leeftijd van de muzikanten ook weinig zitplaatsen. Uiteraard had drummer John Marshall (78) een zitplaats achter zijn drumstel. En de oudste van het gezelschap bassist Roy Babbington (79) die met zijn rode Fender Squire Precision Bass om zijn nek liep zocht nog wel eens steun bij zijn in meerdere opzichten dominante basversterker. Gitarist John Etheridge(71) was tevens opperspreekstalmeester en voorzag het te spelen repertoire van toelichting in de vorm van al dan niet ‘hidden details’, om met de titel van hun laatste album te spreken. De benjamin van de groep is Theo Travis (55), die trad na het overlijden van saxofonist Elton Dean in 2006 toe. Hij speelt saxen, fluit en toetsen.

TRIP
Het concert begint met enigszins ambient sound met een licht psychedelische touch om gelijk maar een trip terug in de tijd te maken. Het is Penny Hitch van het laatste album. Het titelnummer Hidden Details volgt daarna. Nostalgie is leuk, maar de cd mag ook worden gepromoot. Soft Machine heeft in de loop der Jaren veel legendarische muzikanten gekend. Drummer Robert Wyatt was dat zeker.

SPRAAKMAKEND
Ook Mike Ratledge was een spraakmakend figuur, die inmiddels al vele jaren compleet van het openbare toneel is verdwenen. Zijn The Man Who Waved at Trains uit 1975 is een exemplarisch voorbeeld van de tijdloosheid van zijn muziek van toen. Een prachtig samenspel van gitaar en sopraansax typeren ook het kenmerkende geluid van Soft Machine.

Heart off Guard met mooie melodielijn en fraaie gitaarloops en Broken Hill zijn van de hand van John Etheridge en van het laatste album. Het nummer Gesolreut van Ratledge luidt het einde van de eerste set in.

PIEP
Met Nettle Bed wordt het album seven uit 1973 geciteerd en na Fourteen Hour Dream van Theo Travis en One Glove wordt eindelijk van het album Fourth het door Hugh Hopper geschreven Kings and Queens gespeeld. Het kwam in 1971 uit, nu met Theo Travis op dwarsfluit. Voor de oude garde is het plezierig om ook een klassieker als Hazard Profile in een live-uitvoering terug te horen. Met Chloe and the Pirates wordt de tweede set afgesloten en met de encore The Tale of Taliesin, ook weer een nummer van Mike Ratledge, wordt deze nostalgische avond met een goed gevoel en een lichte piep in de oren afgesloten.