Brosella is avontuur met folk en jazz

Het Brosella Festival pakte in zijn 43^ste editie stevig uit met een straf programma vol improvisatie en experiment, dat voor iedereen iets te bieden had. Met Folk op zaterdag en jazz op zondag. In het historische Osseghempark en het Groentheater vlakbij het Atomium was een gezellige ontspannen ambiance gecreëerd, die comfortabel was voor een breed multicultureel publiek. Met twee podia, een speciaal kinderprogramma en een poëtisch theatrale ‘Poetry corner’ was nadrukkelijk ingezet op een gezinsvriendelijke sfeer. Lage entreeprijzen, een ruime opzet, gezinsvriendelijkheid en toegankelijkheid voor alle sociale klassen. Elitaire cultuur connaisseurs, hoger opgeleiden, mensen uit alle sociaaleconomische klassen en iedereen met een diverse multiculturele achtergrond kon samen genieten van een programma van bijzondere klasse, in een gezellige mix met de unieke Brusselse culturele ‘melting pot’ factor.

DIVERSITEIT
Het binnenhalen van een multicultureel divers en breed publiek is een belangrijk speerpunt in het beleid van alle culturele instellingen. Op Brosella kon men al een voorproefje nemen van een integratie die al behoorlijk goed gelukt was. Alle leeftijdsgroepen waren ruimschoots vertegenwoordigd. Moeders met hoofddoek en lange gewaden met hun kinderwagens, jonge gezinnen met kinderen, alternatievelingen, hipsters, oude hippies, chique gesoigneerde mensen en artistiekelingen – de unieke mix van mensen, die Brussel zo bijzonder maakt – was ruimschoots vertegenwoordigd.

VERBINDING
Brosella werd hiermee een demonstratie van de verbindende kracht van muziek en van de kracht van Jazz en Folk.

Waar andere grote festivals zoals het North Sea Jazz Festival commercieel georiënteerd zijn met stevige entreeprijzen en steeds meer soul en pop in grote zalen neerzetten als concessie aan het soort publiek dat eigenlijk liever geniet van soul en pop in plaats van onversneden jazz, daar werd op Brosella de exact tegenovergestelde aanpak gekozen.
Laagdrempelig, een tikkeltje alternatief en nonchalant, democratische entreeprijzen ook voor de kleine beurs, en dat in een gemoedelijke ontspannen sfeer. In combinatie met een consequent vernieuwend en grensverleggend programma, zonder artistieke concessies of inhoudelijk verwaterd feestgedruis in de pop en soul sfeer.

Een jazzfestival vol inhoud van en voor de Brusselaars, zoals je dat iedereen zou toewensen. Goed georganiseerd, met perfect geluid en een sfeervolle ambiance.

ZATERDAG FOLK
In de middaguren van de zaterdag kwam het festivalterrein bij de foodtrucks onder oude bomen langzaam tot leven. Ruim opgezet, met twee podia. Het historische feeërieke Groentheater bood met zijn schilderachtige halfrond van groene heggen gecombineerd met een opvallend goede akoestiek ruimte aan de grotere bezettingen. Op de Palm Stage waren de intiemere bezettingen neergezet op een licht glooiend weiland met enkele bomen.

Een opvallend element in de festivalopzet vormden de karakteristieke rode plastic stoelen, die vrij verplaatsbaar door iedereen daar neergezet konden worden, waar een zitplaats gewenst was. Tussen de optredens, met een wissel van podium leidde dit tot een potsierlijke stoelenparade van bezoekers, die hun eigen ‘zetel’ gewoon meenamen naar het volgende concert. Dit verliep zo ordelijk en sociaal, dat het blijkbaar een specifieke gewoonte is op Brosella.

JAZZRADAR bezocht de Folk-zaterdag, om te verkennen, of ook binnen het folk genre ruimte is voor improvisaties en experiment, en of de vaste waarden uit de jazz ook herkenbaar zijn in crossovers en aanverwante folk stijlen. In deze recensie wordt derhalve een selectie gemaakt van optredens, die interessant zijn vanuit de invalshoek van de jazz.

NATHAN DAEMS VILLAGE QUARTET (BEL)
De Brusselse saxofonist en fluitist Nathan Daems is een bruggenbouwer die vanuit zijn interesse in jazz en traditionele muziek niet voor een gat te vangen is. Met zijn ethiojazz project Black Flower en de India jazz formatie Ragini Trio is hij voortdurend grensverleggend bezig. Vanwege deze staat van dienst kreeg hij op Brosella Carte Blanche voor zowel de folk- als ook de jazzdag.
Met het Nathan Daems Village Quartet combineerde hij muziek uit Italië en de Balkan met Spaanse melodieën en Griekse traditionele liederen in eigen composities. Op papier klinkt dit heel veelbelovend en spannend. Je verwacht dan een flitsend veelkleurig project.
Daems’ eigen composities voor het Village Quartet waren echter, misschien vanwege het veelal pentatonische karakter van de volksmuziek melodieën die zijn basismateriaal vormden, vooral modaal en langdurig. Zo werd ontspannen en meditatief voortgeborduurd in slepende tempo’s. De toonsoorten waren nogal eenvormig, er werd weinig harmonisch gevarieerd of ritmisch gestructureerd.

Aangename muziek om te horen en om te ontspannen, maar op den duur wat eentonig. Het is te hopen dat het Village Quartet na deze Carte Blanche zijn stijl verder ontwikkelt met een beetje arrangeren en wat extra pit en afwisseling. Black Flower en het Ragini Trio overtuigen volop met deze kwaliteiten.

EDMAR CASTAÑEDA FT. GREGOIRE MARET (COL, CHE)
Het concert van de in New York woonachtige van oorsprong Colombiaanse harpspeler Edmar Castañeda met zijn virtuoze New Yorkse bezetting was het muzikale hoogtepunt van de avond.
Hij is een musicus pur sang, die zich aan grenzen niets gelegen laat liggen, en die vele muzikale invloeden met zijn medemusici wist te versmelten tot een overtuigend modern jazzy groepsgeluid uit een stuk. Met veel ruimte voor grooves en virtuositeit, swingende akkoorden, moderne eigen composities met een beweeglijke power jazz drummer, die ook rock en funk invloeden wist te integreren deed het groepsgeluid denken aan de moderne New Yorkse jazz stijl van iconen als trompettist Avishai Cohen, Mark Guiliana of het Shai Maestro trio met drummer Ziv Ravitz.

Castañeda haalde ui zijn harp geluiden ui de latin jazz, groovende akkoorden en zelfs vette groovende funky basslines, die het publiek volop lieten swingen. Met zijn unieke stijl en energie is Castañeda een wereldwijd begrip. Niet verrassend, dat hij ook heeft gewerkt met sterren als Wynton Marsalis, John Scofield, Sting en Paco de Lucia.
De Zwitserse mondharmonicaspeler en Grammy winnaar Grégoire Maret speelde solo’s van grote melodische schoonheid, die een perfecte tegenhanger vormden met de moderne sopraansaxofoon van Shlomi Cohen.

Een optreden met pure muziek, die onmogelijk in een genre vast te pinnen is. Een spectaculaire headliner, meer jazz dan folk, vol aanstekelijke energie en speelplezier.

REFUGEES VOOR REFUGEES
Het project Refugees for Refugees was een showcase in de avonduren. Onder de titel: ‘”Tibet meets Iraq meets Syria meets Afghanistan meets Pakistan” was een interculturele formatie aangetreden bestaande uit vluchtelingen uit het Midden-Oosten, die binnen hun eigen traditionele nationale idioom stuk voor stuk virtuoze meesters bleken op hun eigen instrument. In traditionele gewaden opgesteld in een halfronde formatie met ud, de Midden-Oosterse luit, een traditionele drummer, de sinds de Egyptische oudheid bekende rietfluit Ney, een zanger en een zangeres en diverse traditionele snaarinstumenten, combineerden de musici hun invloeden in naadloos samenspel zo vanzelfsprekend, dat het leek, of ze nooit iets anders hadden gedaan.

Het werd een feestelijke viering van het beste, wat de traditionele Midden-Oosterse muziek te bieden heeft. Multicultureel, virtuoos en aanstekelijk en vaak ook zeer dansbaar.

Een viering van de vitaliteit van musici, die hun exil aangrijpen on grensverleggend te musiceren.

Brosella Festival DAG 1
Brussel (B) 13 juli 2019
Tekst: Mathilde Löffler
fotografie: Eddy Westveer