Dan Weiss Starebaby in Paradox

Dan Weiss presenteerde in 2018 zijn heavy-metal-meets-ambient-electronic-jazzplaat Starebaby. Hij nam de plaat op met een supergroep met New Yorkse musici.  Met deze supermuzikanten stond hij vrijdag 8 maart 2019 op het Tilburgse Paradox podium. Ze speelden van de laatste plaat en ook veel nieuwe nummers. Aangekondigd als een concert voor fijnproevers van muzikanten uit de voorhoede van de Newyorkse avant-garde en impro-jazz, maar met improvisatie leek het soms wel mee te vallen gelet op de volgeladen lessenaars die op het podium stonden. Maar dat doet natuurlijk niets af aan het speel- en luisterplezier.

EVEN VOORSTELLEN
Eerst even de band voorstellen. Dan Weiss is componist, bandleider, tablaspeler, percussionist en drummer èn sideman bij Rudresh Mahanthappa, Chris Potter, maar ook bij Florian Weber, Lee Konitz, Tineke Postma’s Sonic Halo en veel meer. Vandaag is hij bandleider en zit achter het drumstel bestaande uit bassdrum, snare, 3 toms, hi-hat en 4 cymbals in Paradox.

Twee toetsenisten: Matt Mitchell had een vaste plaats achter de vleugel en een kwartslag gedraaid speelde hij Prophet-6 en modular synthesizers en mijn favoriete pianist Craig Taborn mocht zijn vaste plek innemen staand en zittend achter de Fender Rhodes met daar bovenop nog veel meer. Hij bleek op het podium nog ambulanter door ook quatre-mains naast Mitchell op de Steinway vleugel te spelen. En het voorlaatste nummer van het concert dat gespeeld werd kickte hij af op de piano met zijn bijna goniometrische hoekige spel dat geleidelijk en langzaam kenterde naar een vette groove.

De beide toetsenwizzards kleurden de hele set met avantgardistische ambient soundscapes en mooie momenten met pulserende kaleidoscopische piekmomenten die even langzaam konden verdwijnen als dat ze waren gekomen. Met de ogen dicht kwamen er kleurrijke landschappen voorbij vermengd met complexe ritmische structuren.

Gitarist Ben Monder – die ook op David Bowie’s Blackstar meespeelde – leverde, vaak ingespannen turend op de partituren of verzonken in zijn muzikale gedachten, een fraai kleurenpalet aan toe en kreeg ook geregeld de ruimte om op onorthodoxe wijze te soleren. En Trevor Dunn die metal en jazz kan laten versmelten tot een nieuwe muzieksoort gaf met zijn vette electrische basgeluid het geheel de zwaarte en stuwende beweging die Starebaby compleet maakte. De letterlijk en figuurlijke centrale figuur, drummer en bandleider Dan Weiss verzwakte geen moment en hield de eindregie strak in handen.

LEUVEN JAZZ, TRANSITION en meer…..
Een glansrol bij Starebaby was weggelegd voor de bescheiden pianist Craig Taborn. Hij laat merken zich behoorlijk thuis te voelen op ongebaande wegen en niet ontgonnen gebied. Later deze maand doet hij België en Nederland weer aan in duo met pianist Vijay Iyer. Op 20 maart 2019 tijdens Leuven Jazz en 21 maart 2019 in Heerlen en bijvoorbeeld op 5 april 2019 bij Paradox en 6 april 2019 op Transition met Chris Potter’s CIRCUITS Quartet.

Paradox Tilburg (NL)  8 maart 2019
Tekst en fotografie: Ella & Eddy Westveer