De veerkrachtige periferie van de jazz
VAAGUE | Antoine Pierre
kotokid
Freek Mulder en Maarten Cima (links)
Hoe elastisch zijn de grenzen van de jazz binnen de hedendaagse muziek? Of hoe belangrijk is het plakkertje “jazz” überhaupt in onze drang om muzieksoorten te ordenen? Met een dubbelconcert in Paradox waarbij invloeden van hiphop en elektronica die grenzen zouden oprekken, gaan we op onderzoek. Bij het driemanschap kotokid dat de avond opende en de solo-act VAAGUE die het tweede gedeelte van de avond invulde bleken de jazzgrenzen vaag. Of zijn er eigenlijk wel grenzen als je toch geen paspoort nodig hebt?
Freek Mulder
kotokid
De producer, multi-instrumentalist en bassist met de naam van een loodgieter die o.a. met Caro Emerald samenwerkte vond tijdens de pandemie alle tijd voor een eigen muzikale stap. Freek Mulder bedacht de vette naam kotokid (inderdaad allemaal kleine letters) en vomde met studiegenoten Maarten Cima (gitaar) en Jonathan Szegedi (drums) een band. ‘Ongeveer precies’ een jaar geleden bracht hij zijn eerste single Unfreeze uit. Die is op de debuut-EP Fledge terecht gekomen. In Tilburg werd ‘oud’ en nieuw werk gespeeld. Materiaal voor een nieuw album ligt klaar om op te nemen.
Jonathan Szegedi
KOTO SOUND
Met de dromerige en heldere klanken van Revlead opende het concert. Die eerste single Unfreeze volgde en had een swingende groove. Het bandgeluid komt mede tot stand door de basgitaar en het gebruik van analoge (Moog Subsequent 25) en vroege digitale synthesizers (half jaren ’80) zoals de Yamaha DX7. Die laatste stond ooit garant voor de reproductie van de traditionele Japanse koto sound. En was dus ook de sleutel voor de naam kotokid.
Maarten Cima
STEVIG
Jazz uit de jaren ’80, Weather Report, hip hop, indie en pop smelten samen in een elektronisch sausje tot een dansbaar resultaat. En een stevig geluid. “Dat hoort zo”, horen wij de buurman zeggen. Ofschoon de bonkende basversterker het geluid wat dicht slaat bij een constante flow van 100 decibellen. Dat is jammer en niet nodig. Glitchdragon, Floating en Hoop zijn absolute juweeltjes: kotokid verdient onze sympathie.
Antoine Pierre volledig ‘ín control’ met VAAGUE
GROTE LETTERS EN VET
VAAGUE; grote letters en vet! Het zou in essentie dé omschrijving van Antoine Pierre’s VAAGUE kunnen zijn. Kernachtiger kan eigenlijk niet.
De dertigjarige Brusselse drummer Antoine Pierre (we kennen hem van Philip Catherine, TaxiWars, Urbex, Next.Ape) startte vorig jaar achter de schermen met een soloproject. VAAGUE is nog crispy kersvers. Afgelopen vrijdag onthulde Antoine Pierre zijn project met drums en elektronica. Zijn tour begon in het Waalse Namen, een dag later in Tilburg en zondag vloog hij al naar Quebec voor twee Canadese gigs, waaronder één showcase. In Paradox was hij vergezeld van de ‘vaste’ geluidsman van TaxiWars.
Geluidsman van TaxiWars ondersteunde Antoine Pierre
NEDERLANDSE PREMIÈRE
Zijn verzameling samples bevond zich binnen handbereik en werden ‘real time’ aangestuurd en gemixt met bovenzinnelijk slagwerk. Dat onderdelen van die digitale geluidenbibliotheek afhankelijk van de plek waar zijn drumstokjes landden werd geactiveerd, luisterde zeer nauw. Daar lag ook voor Pierre de voortdurende uitdaging om ‘in control’ te blijven zonder dat zijn database met verzamelde geluid- en muzieksnippers zelf de regie zou overnemen. Maar hij bleef de touwtjes – of eigenlijk de stokjes – goed vasthouden. Met een stralende glimlach op zijn gezicht zat hij te glunderen in zijn cockpit.
VAAGUE …. the sky is the limit?
THE SKY IS THE LIMIT
En is dit nog jazz? Who cares! Waar dit naar toe gaat? Voor een bescheiden publiek op een voor hem geliefd podium liet Antoine Pierre zijn VAAGUE volledig tot leven komen. Flabbergasted en natrillend van een zinderend optreden, bedenken we dat de elastieken grenzen van de jazzmuziek deze avond zijn geknapt. Een groter publiek licht op de loer. Voeg hier een doortrapte bewegende lichtshow aan toe en alle grote podia zijn binnen bereik. Misschien wel in een privé-jet. Glastonbury, Tomorrowland, Sziget, Mysteryland, Amsterdam Dance Event, Lowlands, noem maar op. Ondertussen waren we er in Paradox toch maar lekker bij!
KOTOKID
Freek Mulder – basgitaar, synths, sequences
Maarten Cima – gitaar
Jonathan Szegedi – drums
VAAGUE | ANTOINE PIERRE
Antoine Pierre – drums, electronica
Paradox Tilburg (NL)
11 februari 2023
Tekst en fotografie: Ella & Eddy Westveer
