Eric Vaarzon Morel speelt met Miles Davis

LANA en MORÈL
Eric Vaarzon Morel | De Spaanse Miles Davis
Eric Vaarzon Morel | De Spaanse Miles Davis

Flamencogitarist Eric Vaarzon Morel gaat met jonge talentvolle gasten op zoek naar de Spaanse klanken in de muziek van jazzicoon Miles Davis. Halverwege vorige eeuw maakte de jazz contact met de Spaanse flamenco. Nu gebeurt het omgekeerde en duikt de flamenco terug in de jazz van vele decennia terug. Een muzikale zoektocht.

Eric Vaarzon Morel en zijn Pajaro Negro

ZWARTE VOGEL
De concertavond van Eric Vaarzon Morel begint heel subtiel met het deuntje van een zwarte vogel. Een zwarte merel (duidelijk een mannetje) die ergens tijdens de corona hoog op de schoorsteen zijn liedje de tuin in floot en twee seizoenen lang dezelfde melodie vasthield. Morel maakte daar een liedje van: Pajaro Negro, het openingsnummer tijdens zijn concert bij Podium Reimerswaal. Daarna speelde hij een Soleá, een oude traditionele flamenco. Het is bovendien een titel van een nummer op Miles Davis’ album Sketches of Spain. Met de zwarte vogel, een kwinkslag naar de muziek makende Miles Davis plus diens twee albums Sketches of Spain en Kind of Blue komen we bij de basis van de muzikale reis van deze avond. In de jaren ‘50 van de vorige eeuw was Davis frequent te vinden in de buurt van de Montmartre in Parijs. Dat was toen het dynamische epicentrum van de wereld voor de creatievelingen en trendy volgers. Het had een enorme aantrekkingskracht op schilders, schrijvers, musici en hippies.

Álvaro Rey in zijn rol van de Spaanse Miles

YESTERDAY
Natuurlijk waren wij naar het concert gekomen om de link van flamenco met de meeslepende jazz van Davis te beleven in de ogen van die Hollandse jongen die zich manifesteerde als de vrije geest van de flamenco.
Joaquin Rodrigo’s beroemde Concierto de Aranjuez, waarvan Davis het Adagio met een gitaarloze bewerking van Gil Evans uitvoerde en op Sketches of Spain opnam, was een voortreffelijk begin. Het stuk dat in 1939 door Rodrigo in Parijs na de Spaanse Burgeroorlog voor gitaar en orkest werd geschreven kreeg deze avond wèl gitaren mee, maar óók zang. De als LARA aangekondigde Sloveens-Italiaanse Lara Dovier zong een prachtige bewerking in een nostalgische metamorfose naar de Lennon/McCartney klassieker in een versie van Al Jarreau: Yesterday.

Eric Vaarzon Morel en Álvaro Rey

ELECTRIC YEARS
Vaarzon Morel
heeft lekker gegrasduind in de platenkast en leidde ons met een sprongetje naar de ‘electric years’ van Miles Davis waar gitarist John McLaughlin in een sterrenbezetting aantrad. Dat is In A Silent Way. In dit nummer konden niet alléén Vaarzon Morel en Yannik Sieburg op zijn bijzondere headless 7-snarige electrische Sandberg glanzen. Maar hier schitterden ook ‘de Spaanse Miles’ Álvaro Rey en Manuel Vega op cajón en de als MORÈL aangekondigde Eline Vaarzon Morel (jawel).
Die laatste zangeres verraste ons later nog eens aangenaam met een eigen keuze vanuit nieuwere stromingen binnen de flamenco. Ze zong een rake versie van Niña De Las Dunas van de Spaanse zangeres María José Llergo, die overigens samen met haar landgenote Rosalía de traditionele flamencowereld flink opschudt.

Eric Vaarzon Morel | De Spaanse Miles Davis

BLAUW
Terwijl het podiumlicht overschakelde op blauw werd overgestapt naar de kern van het concept: het album Kind Of Blue met een vurige bewerking van All Blues met sublieme vocalen en vermengd met lekkere bluesflamenco. Het intrigerende Flamenco Sketches op hetzelfde album ontstond vermoedelijke doordat Miles Davis in Parijs een vriendin uit Barcelona had die hem ‘mee naar huis’ nam om een populaire flamencoclub te bezoeken. Vervolgens koopt Davis in een platenzaak een stapel vinyl om mee naar New York te nemen, waar het nummer werd geboren. In dorpshuis ‘Luctor et Emergo’ werd het nummer in duo met trompettist Rey uitgevoerd voor een ademloos publiek.

….en aan het eind de bloemen en de Zeeuwse lekkernij

ÉÉN NA LAATSTE
Na een leerzame en vermakelijke concertavond volgde onvermijdelijk met een vol podium het één na laatste nummer. Met het temperamentvolle Gitano werd naar de eindklapper gewerkt. Die finale afsluiter bevatte nog een flinke knipoog naar Beethoven: La Quinta de B.

ERIC VAARZON MOREL
“De Spaanse Miles Davis”
Eric Vaarzon Morel – flamencogitaren
Álvaro Rey – trompet
Yannik Sieburg – elektrische gitaar
Manuel Vega – cajón
Eline Vaarzon Morel – zang
Lara Dovier – zang

Podium Reimerswaal
Dorpshuis ‘Luctor et Emergo’
Rilland (NL)
16 februari 2024
Tekst en fotografie: Ella & Eddy Westveer