Gedroomde finale Rein de Graaff in Bimhuis

“Ik breng pure jazz uit de tijd van de jazz”. Dat zei de 76-jarige Rein de Graaff in het bomvolle bimhuis bij de aankondiging voorafgaand aan zijn waarschijnlijk laatste concert daar. Streng in de leer is hij, want zijn visie op jazz is minder breed dan wat vandaag de dag onder die noemer wordt gebracht. Alle moderniteiten en swingloze muziek horen voor hem niet thuis onder het hoofdstuk JAZZ.

VANAF 1967
Sinds zijn vakanties vanaf 1967 in Amerika ontmoette hij veel van zijn jazzhelden en jamde daar tot diep in de nacht. Zodoende legde hij daar de basis voor zijn vele toernees met vele tientallen Amerikaanse muzikanten. Vervolgens nam hij ze mee naar Nederland en reisde daar langs de vele podia. “En de laatste jaren allemaal uitverkocht”, zei de Graaff. Heel vaak speelde hij ook in het Bimhuis.

SOMS VERLOREN GEWAAND
In 1980 won hij de Boy Edgar Prijs en in 1986 de Bird Award. Hij gaf cursussen in bebop. Daarom kreeg hij al snel de naam ‘Professor Bop’. Vanaf de tachtiger jaren organiseert hij jaarlijkse of soms halfjaarlijkse tournees met vooral Amerikaanse gasten. Soms kwam hij zelfs met verloren gewaande muzikanten naar Europa.

GROTE AMERIKAANSE JAZZHELDEN
Hij speelde met veel Amerikaanse jazzhelden en -legenden als Dexter Gordon, Clifford Jordan, Johnny Griffin, Von Freeman, Bob Cooper, Bud Shank, Conte Candoli, Herb Geller, Arnett Cobb, Gary Foster, Pete Christlieb, James Clay, Frank Morgan, Benny Carter, David “Fathead” Newman, Billy Mitchell, Houston Person, Cecil Payne, Nick Brignola, Marchel Ivery, Ronnie Cuber, Sam Most en veel meer. Velen daarvan leven niet meer of het zijn oude knarren.

AL ZESTIG JAAR
Zestig jaar lang heeft Rein de Graaff zijn leven dienstbaar gemaakt aan zijn muziek, de Bebop, en die gepromoot. Na vanavond is het even genoeg. Nog één keer in het Bimhuis!

VAN HEINDE EN VERRE
In het Amsterdamse Bimhuis wilde hij die ene keer nog schitteren. Bezoekers uit de Nederlandse jazz-scene waren van heinde en verre in grote getale naar het Bimhuis gekomen om dit concert mee te kunnen maken. En Rein de Graaff stelde niet teleur. “Mooier gaat het niet meer worden”, was zijn conclusie.

Met zijn hechte trio plus speciale gasten speelde hij twee volle sets. Zijn samenwerking met drummer Eric Ineke is ongeveer veertig jaar oud. Bassist Marius Beets is het jongste lid van het trio.

ALTO MADNESS
Als speciale gasten had hij voor deze gelegenheid drie altsaxofonisten samengebracht: Marco Kegel, Benjamin Herman en de echte benjamin in het gezelschap Maarten Hogenhuis. Alle drie in hun soort uniek en onderscheidend. Op het podium stonden ze samen en solerend als Alto Madness. Kon het nog gekker? Ja, misschien had Tineke Postma er nog bij gekund?
En naast al die altsaxofoongekte stond ook nog een oude bekende van De Graaff. De 77-jarige baritonsaxofonist Ronnie Cuber was ‘still going strong’ en stond de grijze eminentie terzijde. Hun samenwerking gaat veertig jaar terug.

NEW YORKSE LP
Met Cuber nam Professor Bop in 1979 in New York een LP op als bandleider met uitsluitend grote Amerikaanse namen. Ook Tom Harrell, Sam Jones en Louis Hayes waren daar van de partij. Cuber had er in Amsterdam duidelijk zin in. Het publiek van heinde en verre op dit concert afgekomen kreeg waar het voor gekomen was, blues, veel bebop en een enkele ballad.

En Rein de Graaff kreeg in het Bimhuis tot twee keer toe de gedroomde staande ovatie. Zijn laatste toegift werd een solo, die kondigde hij aan met een brok in de keel.
Every Time We Say Goodbye.

 Bimhuis Amsterdam (NL) 15 maart 2019
Tekst en fotografie: Ella & Eddy Westveer