Geen tijd voor spijt op North Sea Jazz 2023!

Aan toppers geen gebrek op het North Sea Jazz Festival. Iedere bezoeker van het festival pakt zijn eigen toppers! Een ieder vaak ook zijn topjes van zijn eigen ijsbergen. Met een keuze uit ongeveer dagelijks zestig concerten heeft iedereen zijn eigen topfestivaldag!
Je hebt geen tijd voor spijt dat je iets gemist hebt!

Oudgedienden en aanstormende jonge talenten of soms combinaties van beiden dienden zich ook op de slotzondag aan. Zo sloot de oudste van de Marsalisbroertjes zondagavond af in de Hudson. Branford Marsalis (1960) stond veertig jaar geleden voor het eerst op het North Sea Jazz samen met broertje Wynton (1961), die overigens in 1981 al acte de presence gaf, maar hier ook op vrijdag al speelde. De negentien studenten van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, gebundeld onder de naam HKU Large Ensemble, speelden zondagmiddag als allereersten. Dat deden ze met componist, dirigent en de ook als gitarist bekend staande Corrie van Binsbergen op het grote podium van de Mississippi.

PARACHUTE
Geen straf om die prachtige muziek van Van Binsbergen, die zelf niet meer optreedt maar zich toelegt op componeren en arrangeren, te mogen spelen. De muzikanten mochten zich zelf aan melden en dat deden ze maar al te graag. Van eerstejaars tot en met studenten in hun mastersopleiding. En daarom is er nu een dubbele ritme-sectie. Pianisten, bassisten en drummers: van alles twee.
Het spannende Night Sky opent. Alles beweegt is een bewerking van een tijdloos nummer uit 1987. Met Frank Zappa’s motto ‘A mind is like a parachute. It doesn’t work if it is not open’ in gedachten werkten ze samen een aantal werken uit. Met muziek van het Zappaiaanse The Magic Sock – ooit uitgevoerd door het Asko Schönberg Ensemble – was Zappa zelfs heel dichtbij. Voordat we onze festivaltrip voortzetten luisterden we nog even naar Blues for Penelope dat gaat over hoop en gemis en wordt opgedragen aan mensen op de vlucht en mensen in oorlogsgebieden die wachten op hun geliefden.

VROUWEN
Is het toeval dat we zoveel vrouwen op het podium zien? Het zou wel eens wat te maken kunnen hebben met afgesproken quota. Het woord ‘vrouwenjager’ krijgt plotseling een veel inclusievere klank. We gaan deze zondag toevallig nog meer ‘jazzdames’ op verschillende podia horen en zien. In de Darling horen we de gevoelige stem van Laufey. De sympathieke IJslands-Chinese Laufey Jonsdottir zingt lieflijke liedjes, die ze zelf schrijft. We durven het geen jazz te noemen.
In de Murray staat een dame die als vocaliste een voorsprong heeft met de bekende naam van haar vader; Madison McFerrin. Wanneer we binnenkomen is het concert al even aan de gang. We belanden midden in een conversatie op het podium die met publiek en over muzikanten leek te gaan. Zelfverzekerd en ontspannen staat ze op de planken. Haar omfloerste stem lijkt in ieder geval in niets op die van haar beroemde vader.

Op het podium van de Madeira speelt het als ‘jazzsupergroep’ betiteld ensemble Artemis, genoemd naar de Griekse godin van de jacht. De band werd opgericht tijdens internationale Vrouwendag in 2017. Zes vrouwelijke virtuozen met elk een eigen muzikale carrière. De muziek is intens en reflecteert de inbreng van de musici. Krachtig en gepassioneerd. Eigenlijk hadden we langer willen blijven.

Canadese Renee Rosnes met de zes vrouwen van Artemis

REGEN EN TUMBA
En terwijl we in de Maas de verse regen ruiken die buiten valt, wordt het oeuvre van legendarische Curaçaose componisten Palm en Plaate geëerd. Pianist Randal Corsen maakte een keuze. Hij stelde uit walsen, tumba’s, mazurka’s en meer het programma samen. En met het Metropole Orkest en diverse gastmuzikanten dompelde hij de immense muziekhal onder in Caribische sentimenten en warme sferen.

PARADOX
Terwijl de regen nog wat van het dak van de tent van de Mississippi afdrupte, werden daar herinneringen opgehaald aan het legendarische radio-orkest de Skymasters. Dat gebeurde door de bigband met een Tilburgse jazzclub in haar naam: het Paradox Jazz Orchestra. Het orkest dat daar repeteert, regelmatig met sessie-avonden voor publiek, werd opgericht door saxofonist/arrangeur/dirigent Jasper Staps en trompettist Teus Nobel. Onder het motto bigbandmuziek levend te houden wisselen ze regelmatig van thema. Deze middag knalde de muziek van de Skymasters over het volgelopen plein voor het podium.

Veel volk voor het podium van Paradox Jazz Orchestra

Brad Mehldau tijdens de soundcheck in de Hudson

PASCOAL
Tijd voor wat anders. Onze stappenteller maakte overuren, maar de routes tijdens het North Sea Jazz zijn duidelijker dan vorig jaar. Maar dat kan ook een beetje aan onze ervaring liggen. We liepen nog even door de Hudson – waar Brad Mehldau met zijn trio de laatste soundcheck deed – naar de Madeira. Waar de 87-jarige Braziliaanse muzikant  Hermeto Pascoal weer een feestje gaf. Hij kwam weliswaar niet veel van zijn plek, maar het plezier was er niet minder om en hij speelde moeiteloos een show van 75 minuten. Eén van zijn vaste rituelen is om ter plekke een compositie te schrijven. Die werd aan een gelukkige bezoeker aangereikt.

Met Hermeto Pascoal feestje in de Madeira

SHAKTI
In 2017 deed John McLaughlin zijn US Farewell Tour. Het was een schijnbeweging van de inmiddels 81-jarige gitarist, want hij deed dit jaar in Europa weer een serie van zeven concerten met Shakti. In de grote en een beetje deftige zaal Amazon deed hij het laatste in die serie (voorlopig). De band Shakti waarin hij jazz en Indiase muziek verbindt, bestaat al sinds 1974. In die tijd musiceerde hij nog volop met zijn Mahavishnu Orchestra. En de houdbaarheidsdatum van Shakti is in tegenstelling tot die van Mahavishnu nog lang niet verstreken.

John McLaughlin’s Shakti

ANEKDOTE
Het is bijna vijftig jaar geleden. In dat jaar 1974 (18 juli) waren wij als tiener bij het roemruchte Summerconcert in het Hilversumse sportpark dat gierend uit de klauw liep mede door het toedoen van Hell’s Angels. Er waren iets van 20.000 betalende bezoekers. Op een gegeven moment ging deels de omheining neer en konden ook niet-betalenden naar binnen. De line-up was ongeloofwaardig voor die tijd. Alquin, Earth & Fire, It’s a Beautiful Day, Mahavishnu Orchestra, Tim Buckley, Doobie Brothers en Allman Brothers Band. Van Morrison wachtte ongeduldig tot hij aan de beurt kwam, maar de Allman Brothers stopten pas tegen enen. Geen tijd meer voor Van Morrison dus. Er is nooit meer een festival geweest op de ‘Hilversumse drafbaan’. Maar John McLaughlin’s Mahavishnu Orchestra liet diepe herinneringen na.

Stanley Clarke

BAS
Aan het eind van de avond nog een tweetal bassisten. De ene is een oude bekende en de andere in Europa waarschijnlijk totaal onbekend. De ene is Stanley Clarke. Hij speelde in de jaren ’70 in Return to Forever met Chick Corea en Al Di Meola. Met een sterke jonge band liet hij horen weinig aan kracht verloren te hebben. Hij speelde basgitaar en contrabas.
Op het buitenpodium van de Mississippi speelde Endea Owens in haar gouden glitterjurk op haar contrabas en met haar band The Cookout stuwende feel-good-muziek. In de VS is ze bij een breed publiek bekend want ze speelt in de huisband van Stephen Colbert tijdens de The Late Show op CBS. Met een gedegen achtergrond zoals haar opleiding aan Juilliard en inmiddels ervaring met grote namen te spelen, komt die solo-carrière wel van de grond.

Endea Owens

NOHMI
Groot, groter, grootst of hard, harder, hardst om North Sea Jazz spectaculair af te sluiten? We hadden meer zin om het geroezemoes en rumoer van de grote open ruimtes even te mijden en gewoon een concertje in zijn geheel bij te wonen. De Koreaanse Miran Noh had enige tijd geleden mijn aandacht getrokken met haar debuutalbum A Bird At The Edge. Haar (ook) klassieke opleiding werd daar nog eens extra aangestipt door een strijkkwartet wat opdook. Die strijkers waren er in de Yenisei niet bij, maar werden ook niet gemist. Haar oorspronkelijke trio uit 2017 dat werd uitgebreid met tenorsaxofonist Claudio Jr De Rosa en trompettist Daniel Clason bood voldoende muzikale lagen om haar muziek spannend te maken. Een kwinkslag naar klassiek met Snowflake for Ravel of een groet met een hoekig ritme in Hi There! boden alle variatie om niet te vervelen. Haar composities gaan over alledaagse belevenissen als het Nederlandse weer (Storm) en persoonlijke gevoelens als heimwee (Nostalgia), maar haar hoofd bruist van veel meer muzikale ideeën. We zien uit naar meer!

De Koreaanse Miran Noh en haar NOHMI

MARSALIS
Wat ons betreft, konden we met de laatste muziek in ons hoofd huiswaarts keren. Na een voorgerecht, diverse amuses, tussengerechten en hoofdgerechten zaten we vol. Ook de Hudson zal vol. Saxofonist Branford Marsalis werd beroemd met zijn sopraansolo op de wereldhit Englishman in New York van Sting, hij speelde funk en hiphop met Buckshot Lefonque en hij speelde met zijn Quartet eigentijdse en klassieke jazz. We snoepten nog twee nummers mee, hielden de camera’s in de tas, en voor het slotnummer waren we vertrokken. Genoeg is genoeg. Vol is vol!

2024
Op 12, 13 en 14 juli 2024 is er weer een North Sea Jazz!

LEES OOK:

VRIJDAG: VOLLE ZALEN MET JAZZ…….

ZATERDAG: TROPISCHE NORTH SEA JAZZ…….

North Sea Jazz
Ahoy Rotterdam (NL)
zondag 9 juli 2023
Tekst en fotografie: Ella & Eddy Westveer

HKU LARGE ENSEMBLE – CONDUCTED BY CORRIE VAN BINSBERGEN
Corrie van Binsbergen – dirigent, composties
Zofia Imiela, Jihye Hwang – piano
Noah Stakenborg – gitaar:
Anosh ter Haar – contrabas
Pedro Pablo Silva Barroilhet – basgitaar
Jakko Akkermans, Harry Lund – drums
Lucas Jansen – mallets, percussie
Prajolan Thapa – altsaxofoon
Isaac Turner – tenorsaxofoon
Mathilde Van der Meij – tenor- en sopraansaxofoon
Machiel Haveman – baritonsaxofoon
Johan Wienen, Jaap de Vries, Pedro Fontes Jeronimo, Willem Ruijs – trompet
Manuel Giacaz, Juana Justicia Garcia – fluit
Ming Lie – stem

LAUFEY
Laufey Jonsdottir – gitaar, piano, zang
Junia Jonsdottir – viool
Ross Craib – drums

MADISON MCFERRIN
Madison McFerrin – zang
Julius Rodriguez – toetsen
Indigo – bas
Luke Titus – drums

ARTEMIS
Rachael Cohen – altsaxofoon
Nicole Glover – tenorsaxofoon
Ingrid Jensen – trompet
Renee Rosnes – piano
Noriko Ueda – contrabas
Allison Miller – drums

METROPOLE ORKEST
‘PALM & PLAATE’
CLASSIC & POPULAR COMPOSITIONS
FROM CURAÇAO
Dirk Brossé – dirigent
Randal Corsen – musical director, piano
Izaline Calister, Maruja Bogaard – zang
Cici Isenia, Stanley Clementina, Tamara Nivillac – backing vocals
Jean-Jacques Rojer – cuatro, gitaar
Pernell Saturnino, Roël Calister – percussie

PARADOX JAZZ ORCHESTRA ‘REMEMBERING THE SKYMASTERS’
Jasper Staps – dirigent
Daniël Daemen, Donald Simoen – altsaxofoon
Jesse Schilderink, Nils van Haften – tenorsaxofoon
Jan Menu – baritonsaxofoon
Dave Vreuls, Koen Smits, Robin Rombouts, Serge Plume, Teus Nobel – trompet
Alex van Abeelen, Martijn Sohier, Ron Oligschlaeger – trombone
Martin van den Berg – bastrombone
Tim Langedijk – gitaar
Rembrandt Frerichs – piano
Jos Machtel – contrabas
Niek de Bruijn – drums

HERMETO PASCOAL
Jota P. – fluit, saxofoon
André Marques – fluit, percussie, piano
Hermeto Pascoal – accordeon, toetsen, percussie
Itibere Zwarg – bas, percussie
Ajurinã Zwarg – drums, percussie
Fabio Pascoal – percussie

JOHN MCLAUGHLIN’S SHAKTI FEATURING ZAKIR HUSSAIN AND SHANKAR MAHADEVAN
Shankar Mahadevan – zang
Ganesh Rajagopalan – viool
John McLaughlin – gitaar
Zakir Hussain – percussie, tabla
Vinayakram Selvaganesh – percussie

BRAD MEHLDAU TRIO
Brad Mehldau – piano
Larry Grenadier – contrabas
Jeff Ballard – drums

STANLEY CLARKE N’4EVER
Natasha Agrama – zang
Emilio Modeste – saxofoon
Colin Cook – gitaar
Beka Gochiashvili – piano, synthesizer
Stanley Clarke – basgitaar, contrabas
Jeremiah Collier – drums

ENDEA OWENS & THE COOKOUT
Endea Owens – contrabas
Kris Johnson – trompet
Louis Fouché – altsaxofoon
Lee Pearson – drums
Corey Bernhard – toetsen
Shenel Johns – zang
J. Hoard – zang

NOHMI
Miran Noh – piano
Claudio Jr De Rosa – tenorsaxofoon
Daniel Clason – trompet
Patricia Mancheño – contrabas
Auke de Vries – drums

BRANFORD MARSALIS QUARTET
Branford Marsalis – tenor- en sopraansaxofoon
Joey Calderazzo – piano
Eric Revis – contrabas
Justin Faulkner – drums

NORTHSEAJAZZ.COM