Linden is kleinkunst met jazz nextdoor
Folk was ooit in én hip en dan kijken we effe achterom naar bands en artiesten als Rum, De Elegasten, Wannes Raps, Miek en Roel, Wannes Van de Velde, ’t Kliekske, De Nieuwe Snaar om er maar enkelen te noemen en in Vlaanderen te blijven. Dat werd toen ondergebracht in de categorie ‘kleinkunst’, een categorie waar jazz zich niet bepaald in thuis voelde.
CRISPY
Vanavond zal Kristina Fuchs dát voor een zaaltje liefhebbers wél en met verve brengen. Niet alleen heeft zij zich omringd met uitstekende medespelers als Jeroen Van Vliet op piano en Mete Erker op sax en klarinetten (en deze laatste wist absoluut te charmeren met de warme klank van de basklarinet) maar tevens zingt zij méér dan behoorlijk en crispy duidelijk. Daarbij begeleidt zij zichzelf van tijd tot tijd op de hang, een jawel van oorsprong Zwitsers slagwerkinstrument. Het is een beetje met de klank en verwant aan de Caraïbische steeldrum en wij kennen dat natuurlijk doordat Chris Joris dat ook zo virtuoos weet te bespelen. Ook Kristina weet daar weg mee en zal trouwens de avond besluiten, solo en met enkel begeleiding van dit wat magische instrument.
FOLKY TITELS
Kristina, ooit een Zwitserse maar gezien haar lange verblijf en studies in Nederland haast een echte Amsterdamse, steekt van wal met een paar nummers uit haar ‘Linden’ CD uit 2016 en zet jazzy tonen neer ondanks de folky titels van de nummers ’Wat hoord’ ik daar’ en ‘O dag, o langgewensten dag’ waren dat ’En de ruiter metter zijn blanke zwaard’, dat voel je al aankomen, dat zit dan absoluut meer in de folksfeer en we horen daarbij voor een eerste keer de hang.
STOF LIGGEN VERGAREN
Kristina vertelt hoe ze aan dit repertoire van liedjes kwam. Ze zijn ooit opgenomen voor uitzending op de Nederlandse radio, daarna hebben ze stof liggen vergaren en dan weer opgedolven voor digitalisering door de musicologie afdeling van de Universiteit van Utrecht. Uit dat archief aan volksliedjes heeft ze geput en bewerkt voor dit trio. Uit datzelfde archief stelt Kristina een ‘gast’ voor, de gedigitaliseerde stem van ene Geert Nijstra.
En dan volgt een wat vrije bewerking in ‘Berend Kielstra heet de jongeman’ en die gaat voorwaar aan het zingen ook. Het lijkt een wat geforceerd dingetje, een aan de jazz verplicht iets en dat hoefde er niet echt bij.
OP HET JUISTE SPOOR
Ook volgende ‘Toen de moeder ja al over de vallebrugge ging’ lijkt de andere kant van jazz op. Gelukkig zet ‘Er was eens een boer’ de kar terug op het juiste spoor vlak voor de pauze met een lekker uptempo stukje en scatten. Mooi! Na de pauze kan ‘Een muzikant die zat voor ’t venster’ niet echt wat in gang zetten en ook ‘Heer Albert’ mag voor mij het hoekje om en dat is gepast want ’t gaat om het nogal lugubere verhaal rond Heer Halewijn en diens afgehakte hoofd.
Het lijkt er op dat we het beste intussen reeds gehad hebben. De melodie van ‘Achter in die velden’, de hangklanken en vooral de piano van Jeroen Van Vliet mag er daarna wel wezen maar ’t is te veel kleine kunst en jazz is next door. De frivoliteit van ‘Daarboven op een kamerke’ kan weer effe smaken en de klarinetpartij van Mete Erker maakt dát dan extra goed maar het is intussen duidelijk dat de eerste set lekkerder zat.
GESMAAKT
Afgesloten wordt er met ‘Naar het Rozenland zo zijn wij gevaren’ door deze ‘buitenlandse Nederlander in Vlaanderen’ en het eerste concert van Linden voor een Vlaams publiek. Wild loop ik hier niet van maar ’t is wel aardig dat dit bijzondere optreden nog een dertig man publiek heeft in de tweede set en een CD verkoop van een zestal stuks dacht ik. Een gesmaakt concert blijkt trouwens uit het applaus én zelfs wat shouts ook voor toch wel weer een uniek concertje. Bravo voor Linden! In de bis gaat Kristina Fuchs, solo en met hang. Bijna aan het jodelen, maar het zij haar vergeven, zij kwam immers oorspronkelijk uit de bergen, weet je wel.
LINDEN
Kristina Fuchs – zang
Jeroen Van Vliet – piano
Mete Erker – sopraan- en tenorsax, basklarinet
