Reggea, raga en jazz
Het was al negen uur toen de eerste set startte van een uitgedund Sargam zonder sitar- en hoofdrolspeler Nicolas Mortelmans. Die zat nog op het concert met Roland Van Campenhout in ’t Rivierenhof te Deurne, maar die zou tijdig arriveren voor de tweede set.
INVULSET
De eerste set werd een beetje invulset met naamloze nummers, een set die gedragen werd door een uitstekende spelende Willem Heylen op gitaar. Een jonge gitarist die al eerder in de kijker stond en een meer dan goede indruk maakte op Jazz Middelheim in 2017 met het coachingproject van drummer Mark Guiliana. Hij heeft een rijk klankpalet op zijn gitaar en die zette alvast om te beginnen een ambient nummer neer.
TE LUID
Het volume lag echter zondermeer te hoog, daar moest voor de tweede set aan gesleuteld worden! No jazz maar Sly and Robbie waren wél erg dichtbij in het volgende reggea stukje met zware baslijn. Sympathiek klonk het wel maar toch wat weinig all together weet je en je hebt algauw het gevoel dat er wat ontbreekt ondanks de goede wil van dit fijne trio. Ralph Hermans op bas bood dan wel aardig weerwerk aan de gitaarlicks van Heylen. En ook Jordi Geuens was beweeglijk met drums en percussie maar het geheel had meer behoefte aan de vonk die de vlam in de pan deed slaan. Het was wat funk met weinig ruggegraat en dan weer wat sferische rock die wat filmisch durfde uitlopen. Vlak voor de pauze wist het trio toch nog een aardig ambient nummer voor te zetten. Alleszins bleef deze set vooral een invuloefening en het alweer talrijk opgekomen publiek keek gespannen uit naar de sitar in de tweede set.
Gelukkig liet de komst van Nicolas Mortelmans niet op zich wachten. Tijdens de pauze kwam hij snel de trappen op naar de JaZZZolder.
MEESTER
Nu, wat Indische raga en jazz betreft dacht ik meteen terug aan het Ragini Trio met Nathan Daems tijdens het Brand! festival hier in Mechelen in 2017. Toen was er weliswaar geen sitar bij maar de voice van Sawani Mudgal toen zorgde vooral voor die Indische feel. Mortelmans echter bespeelde deze avond perfect dit veelsnarige instrument en toonde zich ook meteen een meester. Met de begintune ‘Minor Trance’ was ik niet meteen zo mee maar ‘Cibara Knuf’ had me dan wél te pakken en de aanrollende golfjes van ‘Tibet’ maakten dat je in deze vakantietijd al verder kijkt dan Vlaanderen. Het geluidsvolume zat nu wel goed, het jazzgehalte laag. Maar vermoedelijk stoorde niemand zich daar aan.
MEEDRIJVEN
Met gesloten ogen lieten wij ons meedrijven op de meeslepende klanken van de sitar en een percussie die mooi aansloot en van het geheel van franjes voorzag. ‘Bodhi Svaha’ is een geweldige melodie, ingekleurd met de lekkere bas van Ralph Hermans. En dan zaten we al aan het laatste nummer ‘Special Occasion’ en Mortelmans stelde z’n medespelers voor met extra voetnoot bij gitarist Willem Heylen die nog de sporen toont van een ongevalletje met een kettingzaag. Maar gelukkig zat er nu nog slechts een verband rond de wijsvinger van z’n linkerhand en is diens gitaarspel verder foutloos! Dat was schrikken!
Niet onverwacht volgde er na een enthousiast applaus dan een bis en als ik het goed had, was dat ‘Willem the 5th’; een rustige vertelling aan de start, een verhaaltje dat dan wel een drive kreeg om finaal te eindigen met heel wat shouts uit het publiek. En zo kwam aan deze zwoele avond dan ook weer een eind.
SARGAM
Nicolas Mortelmans – sitar
Willem Heylen – gitaar
Ralph Hermans – basgitaar
Jordi Geuens – drums
Jazzzolder Mechelen (B) 28 juni 2019
Tekst en fotografie: Winus (JAZZEPOES.BE)
