Sun-Mi Hong Quintet overtuigt met intens spel
Het optreden van het Sun-Mi Hong Quintet in TivoliVredenburg stond in het teken van het nieuwe album Fourth Page: Meaning of a Nest, dat het vervolg is op Hongs drie eerdere kwintet-albums die samen ‘bladzijden’ vormen uit haar leven. Hoe belangrijk haar persoonlijke verhaal voor haar muziek is, bleek ook uit de korte film die aan het concert voorafging, waarin werd belicht hoe Hong haar geboorteland Zuid-Korea verliet om in Europa haar muzikale vrijheid en eigen stem te vinden. Ze draagt het album op aan alle ‘wanderers in the world’. Het is haar tweede voor het Britse label Edition Records.
THUISVOELEN
Haar kwintet heeft een internationale samenstelling en is dezelfde als op voorganger Third Page: Resonance, met Chaerin Im op piano, Nicolò Ricci op tenor, trompettist Alistair Payne en bassist Alessandro Fongaro. Hong schreef alle composities, die gaan over het je thuisvoelen in een nieuwe omgeving. In haar geval Amsterdam.
Fantastisch drummer en verdienstelijk componist
VERHALEND
De eerste compositie die het kwintet uitvoerde, A Never-Wilting Petal bestaat uit drie delen: Journey, Loneliness en Blossom, waarvan het laatste deel is opgedragen aan Hongs moeder. Het wordt meteen duidelijk hoe mooi kwetsbaar het kwintet kan spelen met fluisterzachte blazers en uiterst subtiel pianospel en drumwerk. Bassist Fongaro zorgt voor stevigheid. Langzaam sluipt het crescendo in de breed uitgesponnen muziek.
Ook het daaropvolgende Meaning of a Nest heeft een sterk verhalend karakter en is eveneens meerdelig met Finding en Perpetuating. De worsteling om een plek te vinden wordt op het eerste deel treffend verklankt door de onrustige groove, dissonante piano en fraserende blazers. De heftige passages worden afgewisseld met langzame, intieme gedeeltes. Payne perst effecten uit zijn trompet die dwars door je ziel gaan.
Fongaro is de rots in de branding
AANDACHT VOOR DETAIL
Soeverein stuurt Hong haar kwintet door haar composities met strak en intens spel. Fongaro is de rots in de branding met vaste en vette baslijnen. Zijn toon is ongelooflijk mooi. Im staat hen ritmisch bij als het accent op de twee blazers ligt, maar speelt ook prachtige, dromerige partijen. De blazers vinden elkaar blindelings en geven elkaar precies de juiste ruimte. Hongs drumwerk is kleurend met onnadrukkelijke grooves en ritmewisselingen. Er is veel aandacht voor detail.
Toddler’s Eye is een kort stuk met bebop-invloeden, waarin de blazers op de voorgrond staan met snelle solo’s, die zeer overtuigend zijn. Ricci glijdt lekker soepel door zijn noten heen. Payne speelt direct en doeltreffend. Heart Stone, waarmee het album eindigt, krijgt een uitgebreid en zeer verfijnd piano-intro. Heartbound, een nieuwe compositie, heeft weer een lang drumintro waarop Hong haar fabelachtige techniek in al haar variatie demonstreert en het publiek aan haar stokken kluistert.
BEZIELING
Ook toegift The Moon Song is een nieuw nummer. Hoewel er nog van blad wordt gespeeld, worden de nieuwe stukken overtuigend gebracht omdat de vijf musici goed op elkaar zijn ingespeeld. Sun-Mi Hong is niet alleen een fantastische drummer, maar ook een verdienstelijke componist, die erin slaagt haar persoonlijke indrukken en gevoelens om te zetten in interessante stukken. Maar wat de muziek pas echt overtuigend maakt, is de bezielde manier waarop haar kwintet deze vertolkt.
SUN-MI HONG QUINTET
Sun-Mi Hong – composities/drums
Nicolò Ricci – tenorsaxofoon
Alistair Payne – trompet
Chaerin Im – piano
Alessandro Fongaro – contrabas
Club Nine
TivoliVredenburg
Utrecht (NL)
30 maart 2025
Tekst: Mathijs van den Berg
Fotografie: Ron Beenen