Vierde editie Transition Festival
TivoliVredenburg vierde dit jaar weer al de vierde editie van TRANSITION. Het Utrechtse muziekpaleis kondigde voor 2020 editie alvast een tweedaags evenement aan. Dit jaar konden de bijna vierduizend bezoekers één dag laveren tussen de zeven podia op negen etages. Er was maar liefst keuze uit dertig namen. Het festival bracht in samenwerking met North Sea Jazz Festial en MOJO weer een nieuwe generatie muzikanten. Tevens mochten bekende vernieuwers dit festival naar een nog hoger niveau optrekken.
VOLDOENDE KEUS
Er konden voldoende keuzes worden gemaakt in de volle programmering. En dat moest natuurlijk ook. Vocaal, solo, ECM-artiesten, akoestisch, electronisch of (te) hard of het Metropole Orkest met gasten.
Omdat ECM dit jaar vijftig jaar bestaat, stonden er meerdere muzikanten die op dit label muziek uitbrengen op het festivalprogramma. Zoals organist en ECM artiest Kit Downes, die het vaste orgel in de Grote Zaal mocht uitproberen voor jazz. En terwijl hij experimenteerde met het gebruik van de registers werden zijn activiteiten geprojecteerd voor bezoekers. Daarna werd het hele podium in de zaal in gebruik genomen door gast Donny McCaslin betitelde Nederlandse juweel: Het Metropole Orkest. De bombastische en donkere Blackstar-geluiden werden vet aangezet. De tenorsaxofonist McCaslin moest zijn aandacht vooral delen met de vocalen van Ryan Dahle, het toetsenwerk van Jason Lindner en ook een keer met een prachtige solo van Matthijs van der Feen. Groots vuurwerk op dit podium.
BALANS
Op zoek naar de balans bezochten wij in Pandora Tawiah. Zij kan (volgens MOJO) wel eens dezelfde status bereiken als Adele en Amy Winehouse. Zij komt uit de londense jazzscene en samen met gitarist Mike Haldeman bracht zij een set met pakkende liedjes in de bomvolle zaal. Van Londen naar New York is in Utrecht maar een paar trappen. In de Hertz speelde cellist Erik Friedlander met zijn Throw A Glass Quintet. Hij is bekend van zijn samenwerkingen met John Zorn ook uit de New Yorkse jazzavantgarde. Inspiratiebron voor zijn recente werken is het beruchte hallucinaties opwekkende drankje absint.
RYMDEN
Aan het bekende pianotrio EST kwam in 2008 een eind door het noodlottige ongeval van pianist Esbjörn Svensson. Nu is er Rymden, wat ruimte betekent. Bassist Dan Berglund en drummer Magnus Öström zochten de samenwerking met pianist/toetsenist Bugge Wesseltoft. Wesseltoft maakte furore met electronica en zijn New Conception of Jazz. Tijdens zijn pianospel liet hij de euforie en oude glorie van EST herleven. De electronica was hier echter enigszins spelbreker, want de eerste vijftien minuten van het concert werden afgesnoept door softwareproblemen. Het strakke tijdschema was onverbiddelijk.
VOLLEDIG AKOESTISCH
Van technische problemen was bij MixMonk geen enkele sprake. Geheel unplugged brachten deze mannen een mix van Monk en eigen werk. Allereerst een verademing voor de oren. Waar komt toch die voorliefde vandaan om het geluid te verklooien met een muur van lage tonen? En wie moet je dat aanrekenen? Pianist Bram De Looze is een jong Belgisch natuurtalent en zijn ster rijst. Topsaxofonist Robin Verheyen overleeft al vele jaren in New York en ook hij reist. Met Taxiwars reist hij langs de Europese podia. Het is een groot genoegen om deze drie samen bezig te zien. Drummer Joey Baron laat met zijn drumgereedschap ook alle mogelijkheden zien van wat je uit een drumstel kunt halen. Geen moment komt dat over als showing off. Terwijl hij dat zonder die intentie absoluut wel doet.
Via Chris Potter’s Circuits Quartet en Beraadgeslagen met de opgezochte grenzen van de electronica in toetsen en drums van Lander Gyselinck en Fulco Ottervanger naar een bijna spirituele setting. Pianist Harmen Fraanje en trompettist Arve Henriksen zetten buitenaardse landschappen neer met een filmische inhoud. Na het concert weer neergedaald op de bodem besluit ik de andere zalen waar nog muzikale activiteiten zijn te laten voor wat ze zijn. Het muzikale mandje is weer vol!
