Utrecht

Blauw

Ram (ascendant Leeuw)

Fleurine, vocalist, songwriter, tekstdichter, bandleider, producer, moeder,  dromer, danser, improviserende doener.

Ik lig als een poesje opgekruld voor de speakers van mijn ouders’ pick-up. Er waren twee favoriete dubbel LP’s; The Beatles Early Years en Ella Meets Louis, beiden soundtracks van mijn kleutertijd. Ik ben denk ik drie jaar oud en ik voel dat ik vlieg als ik naar deze platen luister; ik vlieg naar een andere wereld waar het heel fijn voelt.

Ik ben heel blij dat ik muzikant ben geworden ook al is dit de slechtst denkbare tijd sinds ik begonnen ben. Daarom ben ik voorzitter van de Beroepsvereniging van Improviserende Musici (BIM) geworden. Om iets te kunnen doen voor mijn collega’s en om niet toe te hoeven kijken en niet af te hoeven wachten, maar mijn energie op de waarde van onze beroepsgroep te kunnen richten.
Jazz en geïmproviseerde muziek zijn van essentieel belang. Alle muziek heeft een emotionele functie voor zowel publiek als voor de uitvoerende musici zelf.
Het was een ontluisterend gevoel om een zogenaamd “niet-essentieel” beroep te beoefenen. Maar hoe denk je dat de arts of verpleger of patiënt of bakker bij zijn gevoel komt of ontspant? Ik durf te wedden dat voor een meerderheid van mensen muziek daar een grote rol in speelt.

Mijn bank! Ik heb een bureau maar daar heb ik nog nooit achter gezeten. Daar liggen wel stapeltjes op en die worden steeds maar weer hoger, ha ha!

Mijn Fiat cinquecento uit 1969; het oude rugzakje.
Ik wilde mijn hele leven al zo’n autootje en ik geniet er elke dag van. Alleen mocht ik er van mijn vader pas een kopen als ik mijn rijbewijs tien jaar had. Mijn rijbewijs had ik namelijk op Curaçao gehaald en daar had mijn vader niet veel fiducie in (omdat daar veel minder verkeer reed dan in Nederland) en hij vond de cinquecento maar een gevaarlijk koekblik. Inmiddels rijd ik er alweer meer dan tien jaar in en ben er super blij mee ook al is het er in de winter soms wat koud binnen. Je zit laag bij de grond en dat geeft  een ander, mooi wereldbeeld en in de zomer kan het dakje open zodat je ‘s avonds de sterren kunt zien.

Dat is de geboorte van onze drie kinderen. Dat klinkt heel cliché en it’s the way the world goes round maar zelf het leven doorgeven en een kind in je buik dragen vond ik toch extreem bijzonder toen het me overkwam. Wat ook heel speciaal was dat voordat ik zelf moeder was geworden mijn zwangere poes op mijn schoot kwam zitten en daar tot mijn intense verwondering vijf kittens baarde. Ik was diep ontroerd door haar vertrouwen in mij en het was een magische ervaring. Nieuw leven geven is groter dan jezelf en dat hoeft natuurlijk niet letterlijk; je geeft nieuw leven met alles wat je creëert…. dat kan ook een song of een toneelstuk of iets andere vorm van geven zijn.

Dat vind ik een hele moeilijke vraag! Ik denk dat je je hele leven bezig bent te uiten wie je bent vanbinnen. Ik heb wel heel veel muzikale helden naar wie ik heel intens geluisterd heb, dag en nacht. Maar ik ben instinctief mijn eigen weg gegaan zonder daarbij een specifiek voorbeeld of idool voor ogen te hebben. De geluiden van muziek maakten mij intens gelukkig en ik hoopte, wenste en droomde ervan om ándere mensen op een dag te kunnen laten dromen of blij te maken met de klanken van muziek die ík zou maken, en hun mee te kunnen nemen op mijn muzikale ontdekkingsreis.

Mijn man (Brad Mehldau) is een heel inspirerend muzikant. Ik denk dat 23 jaar vervloeid zijn met hem ook een onschatbare imprint op mijn muzikale wereld heeft gemaakt.

Mijn vader was een verzamelaar van jazz vinyl en had een prachtige verzameling Miles Davis, Art Blakey & the jazz Messengers, Cannonball Adderley, Stan Getz, Ella Fitzgerald, Sarah Vaughn. Dat heeft me erg gevormd denk ik. Mijn moeder luisterde meer naar Schubert, Mozart en Chopin en naar singer-songwriters als Janis Ian.

Het was een hele fijne muzikale mix waarmee ik de mazzel had op te mogen groeien. Hoewel mijn ouders zelf geen muziek maakten klonk er wel altijd muziek door ons huis. Mijn grootouders van beide kanten speelden wel. Mijn grootvader hield van Earl Hines en Art Tatum en speelde na tafel altijd piano.
Mijn grootmoeder zat in het bestuur van stichting Gaudeamus en speelde klassiek piano. Bij ons thuis mochten we op zondagochtend allemaal bij onze ouders in bed naar Muziekmozaiek van Willem Duys luisteren. Dat zijn warme herinneringen.

Wij mochten op piano- of gitaarles. Ik begon met blokfluit en dat vond ik al meteen heel leuk en toen merkte ik dat ik liedjes snel na kon spelen. Daarna zat ik op gitaar- en pianoles, maar zingen vond ik het allerleukst omdat je het overal kon doen en je er niets voor hoefde mee te slepen.

De stem is het meest persoonlijke instrument wat er is. Inmiddels is ook de gitaar een middel waarmee ik eigen liedjes die opborrelen tot leven kan brengen maar ik heb tijdens mijn conservatoriumtijd ongeveer alles uitgeprobeerd: basgitaar, bongo’s, saxofoon, bugel, maar ik kwam toch steeds weer terug bij de stem!

Mijn passie project is Estrela da Favela; een schooltje in de sloppenwijk van Rio de Janeiro dat extra onderwijs & sport verzorgt voor kinderen van 4 tot 14 jaar. Het is een prachtig project en mijn CD Brazilian Dream (met voornamelijk eigen composities) is opgedragen aan deze school. Dat wil zeggen dat het geld wat ik met CD-verkoop verdien voor 95% naar deze school gaat. Voor Corona ging ik er elk jaar naar toe om de kinderen muziekles te geven. Het was en is nog steeds een heel speciale ervaring om met deze kinderen die helemaal niets hebben te mogen werken. En het heeft me enorm gemotiveerd om vele events voor deze school te organiseren. Tot op heden is hierdoor 10 mille gegenereerd; het best uitgegeven geld dat ik ooit verdiend heb. Ik hoop er de komende tour weer veel aan toe te kunnen voegen. De CD heet Brazilian Dream omdat het mijn droom was op de één of andere manier iets terug te kunnen geven aan het land wat mij zoveel inspiratie heeft gegeven.

Na deze periode van geforceerde stilte kijk ik enorm uit naar touren; naar spelen voor mensen, naar de interactie met de band en naar de interactie met het publiek.

Ik heb deze maand tien concerten op stapel staan in Duitsland en Nederland. Mijn bandleden vliegen ervoor over uit New York waar ik een groot deel van de tijd voor de pandemie gewoond heb.

Ik kan niet wachten !

FLEURINE.COM

ESTRELADAFAVELA.COM

BIMPRO.NL

Concept: Eddy Westveer