Young VIP 2019 Sanne Rambags

In 2019 zijn zangeres Sanne Rambags en drummer Sun-Mi Hong de uitverkorenen die de rol van
Young VIPs 2019 op zich nemen en het hele land door toeren. De Young VIPs Tour is 6 april
afgetrapt tijdens Transition Festival in TivoliVredenburg, Utrecht.
Jazzradar sprak met beide Young VIPS in grand cafe de Jaren aan de Amstel.

Zangeres/ componiste Sanne Rambags (Goirle, 1994) is al vanaf haar prille jeugd met muziek
bezig. Ze participeert, samen met slagwerker Joost Lijbaart en gitarist Bram Stadhouders in het trio
Under the Surface. Daarnaast vormt ze, samen met trompettist Koen Smits en pianist Sjoerd van
Eijck het trio Mudita, dat afgelopen najaar het album Listen to The Sound Of The Forest heeft
uitgebracht.
Ze kreeg een carte blanche van het festival November Music in 2018 en een jaar eerder was ze de
winnares van het Conservatorium Talent Award. In het kader van de VIP tour zal ze met een keur
aan jonge Europese muzikanten op het podium staan.
Rambags arriveert kort voor het einde van het gesprek dat de interviewer met Sun-Mi Hong heeft.
Als de twee young VIPS elkaar zien omarmen ze elkaar. Even later neemt Sanne plaats aan tafel.

Laatste keer dat we elkaar spraken was in 2017 na afloop van jouw optreden met Bram
Stadhouders en Joost Lijbaart tijdens Haarlem Jazz & More. Dat was nog voor de opname
van jullie eerste cd. Nu ben je zowaar een van de Young VIPs!

Ja, dat had ik echt niet verwacht. Van de VIP-tour had ik altijd het idee dat deze was
voorbehouden aan mensen die zich onder eigen naam bezighouden met een eigen project.
Ik schrijf wel muziek die een eigen richting uitgaat, maar ik ben geen bandleider.
Ik ben geselecteerd op basis van een shortlist van veelbelovende musici, zoals vorig jaar Kika
Sprangers en Sebastiaan van Bavel. De programmeurs bekijken wie ze graag willen zien op hun
podium. Bartho van Straaten was daar ook bij betrokken. Hij werkt voor Paradox in Tilburg en ik
ben daar zo’n beetje kind aan huis. Hij liet zich ontvallen dat mijn naam onder de programmeurs zo
regelmatig werd genoemd, dat men uiteindelijk besloot om mij te selecteren.
Ik werd gebeld toen ik nog toerde met de vorige young VIP winnares Kika.

Wat kunnen we aankomende tour van jou verwachten?

Ik ga ieder concert met een andere trio-bezetting spelen. Ik heb een pool, samengesteld uit
muzikanten uit verschillende Europese landen, waar ik uit kan kiezen.
Ik speel wel zo’n beetje dezelfde composities, maar de musici zijn echt heel verschillend. En dat
vind ik erg leuk, omdat het me telkens zo veel vrijheid geeft.
Ik denk dat vrijheid heel belangrijk is. Ook van de muzikanten waar ik mee speel. Dat ze durven
hun eigen ideeën uit te voeren. Dat ze, als ze de muziek horen, weten wat ze willen spelen. Ik vind
het fijn als we samen iets kunnen creëren. Ik wil het niet voor ze bepalen.

Want je gaf net al aan dat je geen bandleider bent…

Ik had een goed gesprek met Kika Sprangers over mijn twijfels over mijn bandleiderschap.
Ze liet me weten dat ze dacht dat mijn leiderschap mogelijk bestaat uit het geven van vrijheid en
ruimte aan de mensen waar ik op dat moment mee speel en hen uit te laten vinden waarop ze dat
het beste kunnen doen.
Daarmee geef je ook sturing en niet per se door aan te geven dat iets op een bepaalde manier
gedaan moet worden. En daar kan ik me in vinden, maar ik ben nu nog wel aan het onderzoeken
op welke manier dat voor mij het beste werkt.

En daar heb je dan de VIP-tour voor.

Zeker. En in deze tour gaan Sun en ik samen muziek maken en gaan we onze bezettingen laten
samensmelten. We zijn nu nog aan het puzzelen hoe we dat gaan doen. We hebben een aantal
stukken geschreven, waaronder twee stukken voor beide bands, maar ook stukken waarin ik begin
met mijn triobezetting, waarna Sun en haar bassist aansluiten…of dat ik meezing met Sun en haar
kwartet.

Je hebt voor deze tour een pool van Europese musici uitgekozen. Hoe heb je deze selectie
gemaakt?

Ik ben heel gericht gaan zoeken. Ik weet hoe mijn muziek zou moeten klinken. Deze is
geïnspireerd door Scandinavische muziek, jazzinvloeden, verstilling, improvisatie en experimentele
klanken. Een niet traditionele benadering van instrumenten.
En vervolgens ben ik gaan selecteren op landen.
Uiteindelijk bleken er te weinig concerten te zijn om iedereen uit te nodigen waar ik daadwerkelijk
mee wilde samenspelen. Ik heb vervolgens ook gekeken naar persoonlijkheid en muzikale
benadering.
Ik heb nog niet met deze mensen op het podium gestaan, dus het kan straks nog heel spannend
worden. Ik weet niet of en hoe de musici erop gaan improviseren. De sfeer is helder, maar
iedereen mag zijn eigen rol kiezen. Ik bepaal niet wat iemand op een bepaald moment moet of
mag spelen. We gaan wel repeteren, maar dat is 2 a 3 uur voor de uitvoering. Even door de
stukken heen, elkaar leren kennen en dan al naar het concert. Dan gebeurt er natuurlijk heel veel.
Als het niet lukt is muziek maken afschuwelijk.

Ben je daar bang voor?

Ik ben niet echt bang dat het fout zal gaan.
Vooral het sociale aspect is een uitdaging. Maar als de samenwerking met de band binnen een
dag goed gaat en ik het gevoel heb dat ik veilig ben met die persoon, zoals met Joost en Bram en
de leden van het orkest van Martin Fondse, geeft mij dat het vertrouwen en geloof ik dat het goed
is wat ik doe.
Ik maak keuzes heel sterk op intuïtie, o.a. keuzes van muzikanten. En tot nu toe is dat bijzonder
goed gegaan, met Joost en Bram en Vincent Courtois, de cellist.
Vincent speelt nu ook mee in de VIP-tour.

Je hebt je eigen teksten, eigen gedichten, geven ze je houvast?

Ik kies de tekst op het moment zelf, zodat muzikanten daarop kunnen reageren. Ik weet wel
precies van tevoren hoe de sfeer moet zijn en voor mij is dan al duidelijk waar ik naartoe wil.

Als je kijkt naar je composities, schrijf je die dan puur voor jezelf en kijk je later wel of het
aanslaat?

Ik maak in mijn gedachten die composities vanuit de muziek die ik wil uitdragen en daarbij hoor ik
in mijn hoofd hoe de muzikanten de muziek zouden kunnen invullen. Ik schrijf nooit voor
instrumenten of persoonlijkheden omdat ik het zelf zo belangrijk vind om die verschillende
persoonlijkheden muziek te laten spelen die altijd anders is.
Ik teken ook veel. Ik teken vooral om helderheid te krijgen over mijn eigen processen. Mijn moeder
is tekentaaldeskundige en stimuleert me via tekensessies op een andere wijze te kijken naar een
onderwerp dat me bezighoudt. Hoe word ik gezien als muzikant en hoe zou ik gezien willen worden?
Het antwoord op die vragen schets ik in een tekening en daar praten we dan over. En zo kom ik
weer op ideeën voor nieuwe composities.

Waar komt je liefde voor de muziek vandaan?

Muziek is er bij mij met de paplepel in gegoten. Verschillende muziekstijlen. We luisterden naar
Jan Garbarek, Joni Mitchell, lyrische, melodische muziek. En dat werd al vanaf mijn prille jeugd
gedraaid. Mijn ouders zijn geen professionele muzikanten, maar wel ware liefhebbers. Dat heeft
mij echt gestimuleerd. Ik zong mee met Pat Metheny op de achterbank van de auto als we naar
Noorwegen reisden.
Ik vond het fijn om naar instrumenten te luisteren. De stem is natuurlijk ook een instrument.
Mijn stem staat zo dichtbij wat er bij mij zelf omgaat en is zo direct. Er zit me niets in de weg als ik
zing.
Ik heb gestudeerd aan het conservatorium in Tilburg. Daar heb ik heel veel ruimte gekregen om
me te ontwikkelen en om mijn eigen kant te kiezen. Als ik in Rotterdam of Amsterdam had
gezeten, dan had ik die concurrentie waarschijnlijk niet aangekund. Daar was ik veel te onzeker
voor.
Muziek is voor mij heel bijzonder en dat kan alleen maar oprecht en puur. In de stilte is alleen maar
plek voor de muziek die er dan is. Het is heel kwetsbaar. Dat kon in Tilburg heel erg groeien.
Het moment van pure magie dat je absorbeert. Dat is het fijnste dat er is.
Maar ook de sfeer van Noorwegen is heel bepalend voor dat ik doe wat ik doe. Vorig jaar was ik op
vakantie in Noorwegen en toen reed ik door de tunnel naar Zweden en ik realiseerde me dat ik er
langere tijd niet meer zou zijn en ik dacht: ”Nu moet ik dit gevoel uit de muziek halen!”

Waar is die liefde voor Noorwegen ontstaan?

Het is mijn tweede thuis. Vanaf het moment dat ik negen maanden oud was zijn mijn ouders daar
elk jaar op vakantie geweest. Tegenwoordig voel ik me erg verbonden met Noorwegen vanwege
de ruimte en de vrijheid die ik daar voel. Het is zo in contrast met mijn hectische leven als
muzikant. Maar muzikaal gezien voel ik me ook erg verbonden met dat land. Ik heb onlangs in
Bergen Berit Opheim ontmoet. Zij was een van de drie zangeressen van Trio Mediaeval en zij
heeft mij Noorse traditionele volksliederen geleerd. Ik mocht ze opnemen en heb ze later
teruggeluisterd. Dat raakt meteen. Dat is herkenning.
Ja, die volksmuziek. Ik zou daar nog wel eens in willen duiken. Ik heb nog geen masterstudie
gedaan en dit zou een mooi onderzoek zijn. Volksmuziek komt voort uit oertradities. Dat gaat van
hart op hart. Kijk naar muziek uit het Midden-Oosten. Die is zo intens. Daar kan ik echt jaloers op
zijn.
Ik maak met Joost en Bram bijzondere reizen. Joost vindt het geweldig om te toeren omdat hij zo
graag op reis gaat met zijn muziek.
Door al die reizen heb ik mezelf beter leren kennen. Ik weet hoe ik voor mezelf moet zorgen, hoe ik
grenzen aan moet geven, maar ik heb ook culturen leren kennen en mensen ontmoet.
En daardoor ben ik ook beïnvloed in mijn spel. Die culturen hebben ook een heel sterke traditie in
de manier van bewegen en zingen. Dat is zo kernachtig! Dat wil ik graag vermengen met mezelf.

Sanne Rambags

Tourdata
06/04 Transition Festival, Utrecht
12/04 Paradox, Tilburg
13/04 Hot House, Leiden
04/05 LantarenVenster (Jazz International), Rotterdam
08/05 Brebl (Podium Jin presents) , Nijmegen
09/05 Corrosia, Almere
11/05 Bimhuis, Amsterdam
13/05 de Pletterij, Haarlem

Tekst: Robin Arends