Allereerste toernee in Zuid-Korea
Het is woensdag 14 augustus 2019. Wojtek Justyna en zijn band pakken hun spullen en stappen in de trein naar Schiphol. Bestemming: Zuid-Korea. Als een van de hardst werkende bands in de Nederlandse scene is dit bepaald niet hun eerste rodeo, maar zo ver van huis als dit kwamen ze eerder nog niet. Spannend dus! Wij mogen in dit verslag meegenieten van Wojtek’s verhalen over festivals, cultuurshock en #tourlife.
WE LOVE YOU
Na een lange reis van bijna 24 uur komen we op donderdag 15 augustus rond de klok van twee aan op Incheon Airport, waar al een shuttle op ons staat te wachten. Op naar het hotel. Dat klinkt misschien alsof er binnenkort uitgerust wordt, maar niets is minder waar. Er zijn instrumenten voor ons ingehuurd en deze moeten worden opgepikt. Daarna racen we door. De soundcheck begon om 18.00 uur. Stipt om 21.30 uur begon de eerste set in de Rubik Club, een fancy jazzclub in het Paradise City-complex. Dat doet zijn naam eer aan; er zit een enorme spa in het gebouw, een sjiek hotel en een winkelcentrum met extreem snelle wifi. Geheel in lijn met deze luxe hysterie is het publiek heel bijzonder: ze dansen niet, ze klappen alleen en lijken daarmee in vergelijking eigenlijk nogal tam. Na ons optreden bleken ze echter totaal overtuigd: bij het applaus werd luidkeels ‘We love you’ naar ons geroepen. Wauw!
STIPT
Wederom stipt op tijd worden we vrijdagochtend na een stevig ontbijt om 11.00 uur opgehaald bij ons hotel. De komende dagen zullen wij nog vaak meemaken hoe stipt de Koreanen zijn: elke minuut telt. Voor mij voelde dat wel anders: in de 24 uur die we hebben gereisd heb ik misschien maar 40 minuten geslapen.
We rijden met onze chauffeur, die ondanks zijn enthousiasme helaas geen woord Engels spreekt, naar Daegu. We hebben zin in ons eerste festival en trappen om 19.00 uur enthousiast af, na maar liefst anderhalf uur soundcheck tussen 16.30 en 18.00 uur. Jazz in Daegu is een te gek festival waar het publiek ons in een grote theaterzaal mocht beschouwen. Dansen doen ze in Korea niet, blijkbaar, maar ik schat dat er toch ruim 700 mensen stonden te klappen en te juichen. Aan het einde van de show stonden mensen zelfs in de rij om onze cd’s te kopen en ze te laten signeren!
REGEN
De tijd vloog voorbij in Korea: het is zaterdagochtend 6.00 uur als we naar Nami Island vertrekken. Het eiland is een erg populaire bestemming onder Koreaanse toeristen, doordat er o.a. de beroemde soap opera Calling of Nami Island is opgenomen.
Alsof dat niet tof genoeg is om mee te maken wordt ons optreden overal op het eiland groots aangekondigd. Het is een prachtige plek: heel groen en bergachtig. We rijden uiteindelijk met een golfcart naar ons podium en raken een beetje gesetteld: vandaag en morgen mogen we hier twee sets van 30 minuten spelen.
Na onze laatste set van die dag komt de regen ineens met bakken uit de hemel. Rennen!
We bouwen snel af, maar het wordt binnen een paar minuten alweer droog (en tropisch warm met 35+ graden). Het publiek is er blijkbaar eerder aan gewend dan wij, want iedereen blijft gewoon zitten.
Onze allerlaatste showdag breekt aan en we ontbijten met onze vertaler, Son, die ons het hele weekend had bijgestaan. Eigenlijk eten we al sinds onze aankomst elke dag drie keer hetzelfde: varkensvlees, eend, gefrituurde garnalen en dumplings worden ons vol enthousiasme voorgeschoteld, waardoor ontbijt, lunch en avondeten eigenlijk op hetzelfde neer komt.
Maar Koreanen zijn extreem gastvrij en vriendelijk, dus klagen kwam geen moment in ons op. We spelen onze laatste twee sets op Nami Island en rijden de volgende dag de vrij korte rit van een uur terug naar Seoul.
We komen al om 11.00 uur ’s ochtends aan en hebben de rest van de dag de tijd om de stad in te gaan en rond te kijken. We genieten van de stad en zijn om 15.00 uur terug op het vliegveld. Op naar Nederland!
BAGAGE IN BEIJING
Het wordt een flinke tour om thuis te komen, blijkt: onze bagage raakt vermist in Beijing, we vinden onze spullen terug bij de gevonden voorwerpen-afdeling en checken vervolgens opnieuw in om dan heel hard te rennen om onze aansluiting te halen. Denken we. Om totaal onduidelijke redenen beslist een aantal passagiers uiteindelijk niet met het vliegtuig mee te gaan, waardoor hun bagage weer uitgeladen moet worden en we alsnog vertraagd raken. We dommelen in, het vliegtuig doet wat het moet doen en dinsdagochtend om 7.00 uur Nederlandse tijd landen we.
Zuid-Korea was een unieke, bijzondere ervaring voor ons allemaal, we hopen zeker dat we nog eens terug mogen komen. Maar Wojtek Justyna TreeOh! zou zichzelf niet zijn als de volgende tour niet al in de pijpleiding zat. Houd ons dus in de gaten, want we komen naar je toe!
Tekst: Arlette Hovinga
